خدا همه كاره جامعه مىشود
اگر قلب مردم با خدا اشباع شود اینقدر حرص و ولع پیدا نمىكنند. علت بسیارى از مسائل جامعه این است كه جهتگیرى و انتخابها غلط است. فضاى توحیدى امامزمان (عجل الله تعالی فرجه الشريف) طورى است كه مىگویند گرگ و میش بر سر یك آبشخوار آب مىخورند، یعنى آن روحیه گرگى چنان از بین مىرود كه دیگر طلب دریدن میش را ندارد. الآن مگر گرگها به جان جوانهاى ما و كشور ما نیافتادهاند؟ اینها براى عوض شدنشان یك فضا مىخواهند، تا جهتگیرى جامعه بهكلى عوض شود. مولوى شعر زیبایى در این رابطه دارد. مىگوید اگر خواستى نجات پیدا كنى و خدا در جامعه تو حاكم باشد، اول باید این «ما» و «منِ» خود را به دست خدا بدهى:
جمله ما و من به پیش او نهید
مُلك مُلكِ اوست، مُلك او را دهید
چون فقیر آیید اندر راه راست
شیر و صید شیر هم آن شماست
فقیر یعنى اینكه بگویى خدایا كارى ازما براى نجاتمان بر نمىآید، هر چه تو بگویى آن وسیله نجات ماست. مىگوید اگر خود را در مقابل خدا فقیر دانستى و متوجه شدى خدا تو را تنها نگذاشته است و حرص و اضطراب از آینده را از جانت بیرون كردى و بندگى خدا را اصل گرفتى، خدا و تمام مخلوقات او به كمك تو مىآیند.
