پس از آن كه حر بن یزید ریاحی، امام حسین(علیه السلام) و یارانش را در سرزمین كربلا در محاصره ی خویش قرار داد و مانع حركت آنان گردید، عبیدالله بن زیاد عامل یزید در كوفه، فرماندهی سپاه یزید را بر عهده ی عمر بن سعد گذاشت. عمر بن سعد در روز جمعه سوم محرم الحرام سال 61 هجری قمری به همراه 4000 نیروی جنگی وارد كربلا شد و فرماندهی آنان را بر عهده گرفت. عمر بن سعد پیش از واقعه ی كربلا، منصب حكومت "ری" را از عبیدالله گرفته بود ولیكن با مخالفت اباعبدالله الحسین(علیه السلام) با یزید و امتناع از بیعت و حركت آن حضرت به سوی كوفه، عبیدالله، حكومت "ری" را مشروط به خاتمه بخشیدن به قضیه ی امام حسین(علیه السلام) نمود. عمر بن سعد به خاطر دست یابی به حكومتِ منطقه ی وسیعِ ایالت "ری" - كه هرگز به آن نایل نیامد - فرماندهی سپاه یزید را پذیرفت و مرتكب جنایت بزرگ غیرانسانی شد. از روزی كه عمر بن سعد وارد سرزمین كربلا شد، پیوسته لشكریانی از سوی عبیدالله بن زیاد برای وی فرستاده می شد. بنابر روایتی تا 6 محرم، متجاوز از 20000 نفر در سپاه عمر بن سعد گرد آمدند.
مطالب مرتبط
