امام علی علیه السلام:
بیچاره آدمیزاد! اسیر گرسنگی، زمین خورده سیری، آماج گزندها، و جانشین مُردگان است.[غرر الحكم، حدیث 10096]
-----------------------------------------
البته این روایت در نامه 31 نهج البلاغه بدین شکل آمده:
للحسن بن علي عليهما السلام، كتبها إِلَيه «بحاضرين» عند إنصرافه من صفِّين:
مِنَ الْوَالِدِ الْفَانِ، الْمُقِرِّ لِلزَّمَانِ، الْمُدْبِرِ الْعُمُرِ، الْمُسْتَسْلِمِ لِلدُّنْيَا، السَّاكِنِ مَسَاكِنَ الْمَوْتَى، وَ الظَّاعِنِ عَنْهَا غَداً. إِلَى الْمَوْلُودِ الْمُؤَمِّلِ مَا لا يُدْرَكُ، السَّالِكِ سَبِيلَ مَنْ قَدْ هَلَكَ، غَرَضِ الْأَسْقَامِ، وَ رَهِينَةِ الْأَيَّامِ، وَ رَمِيَّةِ الْمَصَائِبِ، وَ عَبْدِ الدُّنْيَا، وَ تَاجِرِ الْغُرُورِ، وَ غَرِيمِ الْمَنَايَا، وَ أَسِيرِ الْمَوْتِ، وَ حَلِيفِ الْهُمُومِ، وَ قَرِينِ الْأَحْزَانِ، وَ نُصُبِ الْآفَاتِ، وَ صَرِيعِ الشَّهَوَاتِ، وَ خَلِيفَةِ الْأَمْوَاتِ.
به امام حسن مجتبى عليه السلام كه در سرزمين «حاضرين» هنگام بازگشت از «صفّين» به او نوشته است؛
(اين نامه‌اى است) از پدرى فانى؛ معترف به سختگيرى زمان، كه آفتاب عمرش رو به غروب است و خواه ناخواه تسليم گذشت دنياست، هم او كه در منزلگاه پيشينيان سكنى گرفته و فردا از آن كوچ خواهد كرد.
به فرزندى آرزومند، آرزومند چيزى كه هرگز به دست نمى‌آيد و در راهى گام مى‌نهد كه ديگران در آن گام نهادند و هلاك شدند!
به كسى كه هدف بيماريهاست، گروگان روزگار، در تيررس مصايب، بنده دنيا، بازرگان غرور، بدهكار نابوديها و اسير مرگ، هم پيمان اندوهها، قرين غمها، آماج آفات و بلاها، مغلوب شهوات و جانشين مردگان.[نهج البلاغه با ترجمه فارسى روان نویسنده: ناصر مكارم شيرازى، جلد:1، صفحه: 610]
نکته: برای دانلود و دیدن تصویر در اندازه اصلی روی آن کلیک کنید
