كشور افریقایى روآندا از قدیم الایام محل سكونت تیره ای از اقوام بانتو بود كه "هوتو" نامیده می شدند. از قرن پانزدهم عده ای از مردمان قبیله "توتْسی" از منطقه اتیوپی در شمال این كشور، وارد روآندا شده و ضمن به وجود آوردن جامعه ای طبقاتی، بر دیگران تسلط یافتند. هوتوها اكثریت 84 درصدی جمعیت رواندا را تشكیل می دهند و تا سال 1994 بر این كشور افریقایى حكومت می كردند. در طی قرن های بعد گرچه دولت های استعمارگر هم چون آلمان و بلژیك در این منطقه حاكمیت یافتند اما اختلاف و جنگ های داخلی میان قوم های محلی كمابیش ادامه داشت. یكی از نقاط اوج آن در اوائل استقلال این كشور در سال 1962 بود كه به قتل عام 20 هزار نفر انجامید. با این حال بزرگ ترین جنگ و شورش خونین در 6 آوریل 1994م به وقوع پیوست. یك سال قبل از آن، هوتوها برای ایجاد یك دولت موقت ائتلافی با توتْسی ها و برگزاری انتخابات آزاد ریاست جمهوری، به توافق رسیده بودند. اما در پی ساقط شدن هواپیمای حامل رئیس جمهور هوتوی رواندا و كشته شدن وی در آوریل 1994، آتش جنگ با حمله هوتوهای افراطی بار دیگر روشن شد. در جنگ خونینی كه میان دو قبیله بزرگ هوتو و توتسی در رواندا روی داد، افراطیون هوتو در مدت سه ماه، بیش از 800 هزار نفر از افراد قبیله توتسی و میانه روهای هوتو را قتل عام كردند و بیش از 2 میلیون نفر نیز آواره شدند. گرچه مردم این كشور مسیحی می باشند اما از سوی رهبران كاتولیك اقدامی جهت توقف كشتارها و محكومیت این اعمال صورت نگرفت. در پایان این جنگ فاجعه آمیز، توتسی ها كه با امریكا روابط نزدیك دارند بر هوتوها كه از مناسبات خوبی با فرانسه برخوردارند، پیروز شدند و حكومت را در رواندا در دست گرفتند. دخالت امریكا و فرانسه نیز به بهانه حمایت از جان اتباع بیگانه در روآندا بود. فاجعه روآندا از نقاط سیاه دوران سازمان ملل به حساب می آید. در آوریل 2004م مراسم بزرگ داشت دهمین سال این فاجعه برپا شد و دبیر كل سازمان ملل اذعان نمود كه جامعه بین المللی در سال 1994 روآندا را فراموش كرده بود و امروزه سازمان ملل می كوشد تا با تلاش بیشتر به بازماندگان رسیدگی شود. بعد از گذشت ده سال از این واقعه، همچنان گورهای دسته جمعی پیدا می شود و زخم های مردم التیام نیافته و مشكلات پناهندگان و آوارگان همچنان ادامه دارد.
مطالب مرتبط
