كشتی اقیانوس پیمای تایتانیك، در اوایل قرن بیستم میلادی توسط انگلستان ساخته شد و علاوه بر عظمت و بزرگی ظاهری، در داخل آن نیز از لوازم لوكس استفاده شده بود. این كشتی كه انگلیسی ها آن را غرق ناشدنی نامیده بودند، با 46/300 تُن، بزرگ ترین كشتی جهان تا آن مقطع به شمار می رفت. با این همه، این كشتی در اولین سفر خود در جریان پیمودن اقیانوس اطلس دچار مشكل شد و در واقع، آخرین سفر خود را انجام داد. در نیمه شب 15 آوریل 1912م، این كشتی با یك كوه یخ عظیم برخورد كرد و با تمامی استحكام و بزرگی اش، هم چون مقوایى درهم شكست. سرعت زیاد، كمی تعداد قایق های نجات و ناآزمودگی كاركنان كشتی باعث شد تا از حدود دو هزار مسافرِ تایتانیك، در حدود هزار و پانصد نفر به همراه كشتی در اعماق دریا غرق شوند و فاجعه ای بزرگ و مصیبت بار را در آغاز قرن بیستم رقم بزند. این حادثه سبب شد تا مقررات و تشریفات فراوانی برای تأمین ایمنی كشتی های اقیانوس پیما وضع گردد كه به كارگیری بیشتر وسایل ایمنی، تجدیدنظر در وسایل موجود در تمام كشتی های مسافربری و ایجاد مقررات سخت تر برای گشت و دیدبانی از جمله آنهاست.
