22 آوریل 1926 (اردیبهشت 1305 هجری خورشیدی) میان ایران، ترکیه و افغانستان یک پیمان دوستی و امنیت مشترک به امضا رسید که مورخان نوشته اند سیاست انگلستان پشت سر آن بود که در آن زمان یک قدرت بزرگ جهانی و استعمارگر شماره یک به شمار می رفت. این پیمان در تهران و در خانه محمدعلی فروغی نخست وزیر وقت توسط نمایندگان سه کشور امضا شد. فروغی (ذکاءالملک) ماه بعد (پانزدهم خرداد 1305) از نخست وزیری برکنار شد ولی در کابینه بعدی او را وزیر جنگ کردند! در هفته ای که پیمان دوستی سه کشور امضا شد، رضاخان سرگرم برگزاری مراسم تاجگذاری خود بود. به نظر مورخانی که درباره پیمان امنیت مشترک ایران- ترکیه و افغانستان تحقیق کرده اند. هدف انگلستان از تشویق 3کشور به امضای این پیمان، ایجاد یک سد در برابر سرایت تفکر سوسیالیسم روسیه شوروی به جنوب و در پی آن سلطه و نفوذ مسکو بود. همچنین دولت لندن که همواره نظر خاص به افغانستان داشته است می خواست که با امضای این پیمان، از دعاوی احتمالی دودمان سلطنتی تازه ایران نسبت به آن سرزمین پیشگیری کرده باشد. ایجاد افغانستان از تجزیه ایران، عمدتا با بازی های انگلستان در دوران سلطنت قاجاریه صورت گرفته بود.
مطالب مرتبط
