پس از آنكه دولت آمریكا، تحریم های اقتصادی خود در طول سال های جنگ تحمیلی را كافی ندید، به فكر این افتاد كه دامنه این تحریم ها را وسعت داده و جمهوری اسلامی ایران را در جهان منزوی سازد. از این رو، بیل كلینتون، رییس جمهور وقت آمریكا در پانزدهم اردیبهشت ماه 1374 ش، با مستمسك قرار دادن این كه عملكرد ایران، باعث تهدید علیه صلح و امنیت كلیه ملت هاست؛ ایران همچنان از تروریسم بین المللی حمایت می كند؛ روند صلح خاورمیانه را به مخاطره می افكند و به دنبال دستیابی به سلاح های كشتار جمعی است تحریم هایی علیه جمهوری اسلامی ایران اعمال نمود. ممنوعیت صادرات كالا و تكنولوژی و خدمات به ایران، ممنوعیت هرگونه معامله با ایران، ممنوعیت سرمایه گذاری های جدید از طرف آمریكاییان با ایران، ممانعت شركت های آمریكایی از فراهم آوردن تسهیلات برای شركت های تحت كنترل آمریكا كه با ایران معامله می كنند، از جمله موارد این تحریم بود. علی رغم گستردگی این تحریم و تحریم های بعد، آمریكا هیچ گاه به هدف خود كه همان به زانو درآوردن دولت و ملت انقلابی ایران و منزوی كردن جمهوری اسلامی است، نائل نشد و در طول سالیان بعد، ایران به عنوان یكی از كشورهای در حال رشد و مطرح در عرصه های منطقه ای و بین المللی عنوان گردیده است.
مطالب مرتبط
