گرچه آرزوی پرواز در فضا و تسخیر آسمان از ایده های بشر از زمان های قدیم بود، اما تا قرن بیستم و به ویژه نیمه دوم آن، دستیابی به این ایده و عملی كردن آن ممكن نشد. در طی این سال ها، بشر، پرواز به كمك پرندگان، استفاده از بال های مصنوعی، ساخت بالن و اختراع و پرتاب راكت های موتوردار و... را آزمود. با این حال، پس از جنگ جهانی دوم، دانشمندان روسیه به مطالعه و تحقیق در این زمینه پرداختند و ابتدا با ساختن ماهواره اسپوتنیك، آن را به وسیله موشك در مدار زمین قرار دادند. هم زمان با روس ها، امریكاییان نیز به رقابت برخاستند و با ساختن فضاپیما، به دنبال برتری بر رقیب سیاسی - نظامی خود در فضا برآمدند. یكی از طرح های امریكا در این زمینه، طرح پرتاب فضا پیمای مركوری بود كه از سال 1959م در دستور كار قرار گرفت. در اجرای این طرح برای نخستین بار در تاریخ امریكا در 5 مه 1961م، این كشور توانست آلن بارتلت شپرد را روانه فضا نماید. در جریان این سفر فضایى، بارتلت شپرد به مدت 15 دقیقه و 22 ثانیه در فضا قرار گرفت و سپس همراه با فضاپیمای خود در اقیانوس اطلس فرود آمد. هدف اولیه از این طرح، بررسی امكان زنده ماندن انسان در فضا بود. لازم به ذكر است كه 23 روز پیش از این سفر فضانورد امریكایی، یوری گاگارین، فضانورد روسی در 12 آوریل 1961م برای اولین بار درتاریخ بشر با یك سفینه فضایی به دور كره زمین گردش كرده بود.
