پس از شكل گیری اتحاد جماهیر شوروی، مقامات مسكو بر این تصمیم مردّد بودند كه منطقه قره باغ كه اكثر جمعیت آن را ارامنه تشكیل می دهند و در دلِ جمهوری آذربایجان قرار دارد، باید به جمهوری آذربایجان منضم شود و یا اینكه به كشور ارمنستان ملحق گردد. این منطقه در سال 1923م به یكی از استان های جمهوری آذربایجان مبدل شد و سال ها بعد، اعتصابات عمومی سال 1988م، اولین نشانه های بی ثباتی در این گوشه از خاك كشور اتحاد جماهیر شوروی را آشكار ساخت. پس از فروپاشی شوروی، این منطقه با 4400 كیلومتر مربع مساحت، چند ماه پس از اعلام استقلال آذربایجان در سال 1991، خود را مستقل خواند. از آن زمان به بعد میان ارامنه قره باغ كه از سوی ارمنستان حمایت می شدند و جمهوری آذربایجان جنگ درگرفت كه به كشته شدن حدود پنج هزار قره باغی و نزدیك به سی هزار آذربایجانی انجامید. هم چنین نیروهای ارمنستان در سال 1992 به بهانه كمك به ارامنه قره باغ برای تجزیه جمهوری آذربایجان به این كشور حمله كردند و حدود 20 درصد از خاك این كشور از جمله قره باغ را اشغال كردند. دو سال بعد، در دوازدهم مه سال 1994م با وساطت گروه مینسْكْ كه از طرف سازمان امنیت و همكاری اروپا، مامور پیگیری بحران قره باغ بود، آتش بس میان دو كشور برقرار شد. از آن زمان، قره باغ به یك جمهوری خودمختار داخلی تبدیل شد با این حال، از سال 1998م به بعد، مسئله قره باغ یكی از مسائل سیاسی جمهوری آذربایجان را تشكیل داده و هنوز راه حل معقولی برای آن پیدا نشده است.
مطالب مرتبط
