شارل لویى آلفونْسْ لاوران، پزشکی فرانسوی بود که پس از اخذ دکترای خود، به خدمت نظام درآمد و به الجزایر اعزام شد. وی در آنجا فرصت مناسبی داشت تا درمورد بیماری مالاریا که همه ساله در بسیاری از نقاط جهان، جان انسان های زیادی را می گرفت، تحقیقات کافی و مطالعات لازم به عمل آورد. در نتیجه در 26 مه 1880م به کشف عامل این بیماری موفق شد. لاوران پی برد که عامل بیماری زای مالاریا، از نوع باکتری نبوده، بلکه موجودی تک یاخته از سلسله آغازیان است. این نخستین بار بود که موجودی تک سلولی به عنوان عامل مولد یک بیماری شناخته می شد. این موجودات انگلی توسط پشه هایى موسوم به آنوفل وارد بدن و خون می شوند و بیماری را منتقل می کنند. پس از انتقال باکتری به بدن و تکثیر آنان، شخص در ابتدا دچار لرز می شود و درنتیجه ترکیدن گویچه های سرخ پر انگل و پراکنده شدن انگل های درون آن در خون، بیماری مالاریا یا تب نو شکل می گیرد. برای نابودی این بیماری باید محل زندگی پشه آنوفل در باتلاق ها را خشکانید و این پشه ها را به وسیله سم پاشی از بین برد. لاوران در سال های بعد نیز به مطالعه در باب بیماری های مناطق گرمسیری پرداخت و در سال 1907م به سبب تحقیقاتش در باب کشف عامل بیماری مالاریا، به اخذ جایزه نوبل نائل آمد.
