در فاصله سال های 1796 تا 1799میلادی، ناپلئون بُناپارت به عنوان یکی از فرماندهان ارشد ارتش فرانسه با کسب پیروزی های پی درپی در جنگ با دشمنان رژیم جدید و توسعه قلمرو حکومت فرانسه، محبوبیت زیادی در میان مردم فرانسه به دست آورد. آخرین عملیات بزرگ نظامی او قبل از به دست گرفتن قدرت، لشکرکشی به مصر بود. ناپلئون در بهار سال 1798میلادی، در راس 38 هزار سرباز فرانسوی با 330 کشتی و ناو به طرف مصر حرکت کرد. هدف اصلی او از این لشکرکشی، قطع ارتباط انگلیس با مستعمره اش یعنی هندوستان بود. نیروهای فرانسه در روز اول ژوئیه سال 1798میلادی در سواحل مصر پیاده شدند و فردای همان روز اسکندریه را به تصرف خود درآوردند. در پی آن، قاهره نیز در 23 ژوئیه به تصرف فرانسویان درآمد. در حالی که ناپلئون مشغول ایجاد یک ستاد فرماندهی در نزدیکی اهرام مصر بود، با نیروهای انگلیسی درگیر شد که بر اثر غافل گیری، قسمت اعظم ناوگان جنگی خود را از دست داد. ناپلئون در باقی مانده سال 1798میلادی و نیمه اول سال 1799میلادی، به توسعه متصرفات خود در مصر و سواحل شرقی مدیترانه ادامه داد و تا سوریه پیش رفت، ولی با از دست دادن قسمت زیادی از نیروی دریایى خود عملا در محاصره ناوگان جنگی انگلیس، قرار گرفت. از آن طرف، حکومت هیأت مدیره در پاریس هم که غرق در فساد و گرفتاری های داخلی خود بود، نمی توانست کمکی به ناپلئون برساند. ناپلئون سرانجام تصمیم گرفت به فرانسه باز گردد تا اینکه در اواخر ماه اوت سال 1799میلادی، پس از شکستن خط محاصره ناوگان جنگی انگلیس راهی فرانسه شد و بدون کسب نتیجه مهمی، دست از این جنگ کشید.
مطالب مرتبط
