پس از عزل بنی صدر از مسند ریاست جمهوری كه قبل از آن، حضرت امام، وی را از فرماندهی كل قوا بركنار كرده بودند، كشور در حالی مهیای دومین انتخابات ریاست جمهوری گردید كه اثر تلخی این حادثه كه در نخستین سال های پیروزی برای نظام نوپای اسلام روی داد در كام دوستان و یاران انقلاب و ملت شریف و انقلابی ایران باقی مانده بود. در این میان دومین انتخابات ریاست جمهوری، زمینه ای فراهم آورد تا لیاقت، كاردانی و تعهد شهید رجایی پس از آن دوران تلخِ حاكمیت نفاق و لیبرالیزم بر كشور، بیش از پیش آشكار گردد. با اصرار و تاكید جناح های خط امام و معتقدان به ولایت، شهید رجایی در این انتخابات شركت نمود و با رای قاطع و خیره كننده مردم شریف ایران كه نشانه محبوبیت وی به رغم دوران محدودِ نخست وزیریش بود، دومین رییس جمهوری اسلامی ایران گردید. شیرینی خاطره مراسم تحلیف و تنفیذ حكم او در حضور حضرت امام در یازدهم مرداد سال 1360 كه به هنگام دریافت حكم ریاست جمهوری، در برابر مرشد و مراد خود، زانو به زمین زد، هیچ گاه از ذهن ملت شریف ایران محو نخواهد شد. شهید رجایی در دوران كوتاه 29 روزه ریاست جمهوری خود كه شهید باهنر را به عنوان نخست وزیر به مجلس معرفی و پس از تصویب مجلس در كنار خود داشت، با تشكیل كابینه ای انقلابی و جوان، در صدد برآمد مشكلات ناشی از شرایط جنگی، بحران های اقتصادی، اشتغال، تورم و... كه بیشتر آنها به دلیل مصروف شدن وقت مسؤولان در اختلاف با بنی صدر لاینحل مانده بود را مرتفع نمایند ولی شهادت او در هشتم شهریور همان سال، ملت ایران را از وجود این شخصیت گرانقدر محروم ساخت و شهید رجایی را به آرزوی دیرین خود رساند.
مطالب مرتبط
