" الست "
در دیوان حافظ اشارات بسیار به کلمۀ " الست " آمده است، چون روز الست، شراب الست و عهد الست و این از ترکیبات کلیدی ادبیات فارسی است و شاید هیچ کلمۀ دیگری این همه بارمعرفت و اهتزاز خاطرات ازلی در آن نباشد.
این کلمه در آیۀ ۱۷۲ سورۀ اعراف آمده است بدین مضمون و بدین تفسیر که خداوند همۀ فرزندان آدم را که تا قیامت زاده خواهند شد در تالار عظیمی در لامکان گرد آورد و اطوار حسن و جمال خود را بر ایشان عرضه کرد آنگاه پرسید " آیا من پروردگار شما نیستم؟ "
همه یک زبان گفتند آری آری، بلی بلی چنین است. و با این بلی پیوند پروردگاری و بندگی انسان در محراب زیبایی و خوبی بسته شد. تموّجات این بلی است که هر روز صد هزاران هزار " بلا " در جهان می آفریند. زیرا صاحبان حسن از مشتاقان جمال، که همۀ مردمانند، می پرسند که آیا شما ما را دوست می دارید و به همسری و صمیمیت و هم زیستی می پذیرید و صد هزاران فریاد بر می آید که بلی بلی...
برگرفته از کتاب " در صحبت حافظ "
به قلم حسین الهی قمشه ای
