امام باقر علیه السلام
اِنّا نَاْمُرُ صِبْیانَنا بِالصَّلاةِ اِذا کانوا بَنى خَمْسِ سِنینَ ، فَمُروا صِبْیانَـکُمْ بِالصَّلاةِ اِذا کانوا بَنى سَبْعِ سِنینَ، وَ نَحْـنُ نَأمُرُ صِبْیانَنـا بِالصَّـوْمِ اِذا کانوا بَنى سَبْعِ سِنینَ بِما اَطاقوا مِن صیامِ الْیَومِ اِن کانَ اِلى نِصْفِ النَّهارِ اَوْ اَکْثَرَ مِنْ ذلِکَ اَوْ اَقَلَّ، فَاِذا غَلَبَهُمُ الْعَطَشُ وَ الْغَرَثُ اَفْطَروا، حَتّى یَتَعَوَّدُوا الصَّومَ وَ یُطیقوهُ، فَمُروا صِبیانَـکُم اِذا کانوا بَنى تِسْعِ سِنینَ بِالصَّومِ مَا اسْتَطاعوا مِن صیامِ الْیَوْمِ، فَاِذا غَلَبَهُمُ الْعَـطَشُ اَفْطَروا
ما کودکان خود را وقتى پنج ساله اند به نماز امر میکنیم ولى شما کودکانتان را وقتى هفت ساله شدند به نماز امر کنید ما کودکان خود را وقتى هفت ساله اند به روزه وامیداریم به اندازهاى که توان دارند چه نصف روز باشد یا بیشتر یا کمتر وقتى تشنگى و گرسنگى بر آنان چیره شد افطار میکنند تا اینکه به روزه عادت کنند و توان آن را بیابند ولى شما کودکانتان را وقتى نُه ساله شدند به اندازهاى که توان دارند به روزه وا دارید و وقتى تشنگى بر آنان چیره شد افطار کنند
