خداوند در قرآن كریم نیكی به پدر و مادر را وظیفه ای واجب معرفی فرموده است:
وَ قَضى رَبُّكَ أَلاَّ تَعْبُدُوا إِلاَّ إِیَّاهُ وَ بِالْوالِدَیْنِ إِحْساناً إِمَّا یَبْلُغَنَّ عِنْدَكَ الْكِبَرَ أَحَدُهُما أَوْ كِلاهُما فَلا تَقُلْ لَهُما أُفٍّ وَ لا تَنْهَرْهُما وَ قُلْ لَهُما قَوْلاً كَرِیماً
پروردگار تو مقرر كرد كه جز او را مپرستید و به پدر و مادر خود احسان كنید؛ اگر یكی از آن دو یا هر دو در كنار تو به سالخوردگی رسیدند به آنها حتی «اف» مگو و به آنان پرخاش مكن و با آنها سخنی شایسته بگوی. امام صادق عليه السلام فرمودند: كمترين بى احترامى به پدر و مادر،«افّ» گفتن است و اگر خداوند عز و جل چيزى كمتر از آن سراغ داشت، بى گمان از آن نهى
مى كرد.
منبع.الکافی
و در روایت دیگری آمده است كه مقصود از «اف»، كمترین آزار است و اگر كلمه ای وجود داشت كه بر آزاری كوچكتر دلالت می كرد، خداوند از آن نهی
می فرمود.
امام باقر علیه السّلام از پیامبر اكرم صلّی الله علیه و
آله و سلّم نقل فرمودند:
ایاكم و عقوق الوالدین فان ریح الجنة توجد من مسیرة الف سنة و لا یجدها عاقٌ...؛
از آزار پدر و مادر بپرهیزید، زیرا بوی بهشت از هزار سال فاصله احساس می شود، ولی آزاردهنده پدر و مادر آن را نمی یابد.
امام صادق علیه السّلام فرمود: كسی كه به پدر و مادرش به حالت دشمنی و تنفر نگاه كند خداوند نمازش را نمی پذیرد.
امام صادق علیه السلام فرمود : اگر تو را كتك زدند، بگو: خدا شما را بيامرزد.
منبع.الکافی
