روایت شده که از جمله نجواهای خداوند متعال با حضرت داود علیه السلام این بود که فرمود: ای داود! بر تو باد به استغفار کردن در دل شب تا سحرگاهان، ای داود! زمانی که تاریکی شب تو را در بر گرفت پس نگاهی به صعود ستارگان در آسمان، بینداز و مرا تسبیح گو و بسیار به یاد من باش تا من نیز به یاد تو باشم. ای داود! همانا پارسایان، شب هایشان را نخوابند مگر اینکه نماز برای من به جای آورند و روزهایشان را سپری نکنند مگر اینکه به یاد و ذکر من مشغول باشند،ای داود! همانا عارفان سرمهٔ شب زنده داری را به چشم هایشان کشیده اند و شب را به بیداری سپری می کنند و به این وسیله خواهان خوشنودی من هستند.
ای داود! همانا کسی که در دل شب نماز گزارد در حالی که مردم در خوابند و از این عبادت نیز قصدش من باشم، پس به فرشتگانم امر می کنم که برای چنین کسی طلب بخشش کنند و بهشت من مشتاق دیدار او خواهد بود، پس هر تَر و خشکی برای او دعا خواهد کرد.
منبع.ارشاد القلوب،دیلمی،۱۷۴/۱.
