جورج اورول | George Orwell
اریک آرتور بلیر، با نام مستعار جورج اورول (George Orwell)، نویسنده بنام انگلیسی است. او در سال ۱۹۰۳ در هند متولد شد. در آن زمان هند در استعمار انگلستان قرار داشت و پدر اورول به عنوان خدمه نیروی نظامی انگلستان در هند مشغول به فعالیت بود. اورول در سال های متمادی، فقر و تنگناهای اقتصادی را تجربه کرد و از این رو بعدها محرومین و «آس و پاس ها» به یکی از مفاهیم محوری آثار اورول بدل شدند.
جورج اورول (George Orwell) از جمله نویسندگانی بود که معتقد بودند ادبیات و در معنای کلی تر هنر، می بایست در خدمت بهبود و ایجاد تغییر در جهان مورد استفاده قرار گیرد. او در حقیقت یک نویسنده سیاسی بود. کسی که هنر را برای کمک به مهربان تر، عادلانه تر و عاقل تر شدن جهان به کار می برد. در سال ۱۹۴۶، یک سال پس از انتشار نوشته بسیار پرطرفدارش «مزرعه حیوانات» مقاله ای نوشت با نام «چرا من می نویسم؟». او در آن مقاله مواجهه اش را در استفاده از ادبیات توضیح داد. «آنچه من در ده سال گذشته در نظر داشتم آن بود که نوشته سیاسی را به یک هنر بدل کنم. نقطه آغاز نوشته من همواره یک احساس تعلق و حسی از بی عدالتی است. زمانی که من مشغول به نوشتن می شوم به خودم نمی گویم که قرار است یک قطعه ادبی خلق کنم، بلکه می نویسم چرا که دروغی را حس می کنم که نیاز است افشا شود یا حقیقتی را می بینم که می خواهم توجه افراد را به آن جلب کنم. دغدغه نخستین من آن است که افراد را به گوش دادن فرا بخوانم.»
جورج اورول (George Orwell) از ۸ سالگی وارد مدرسه ای دولتی شد و آغاز به درس خواندن کرد اما با وجود آنکه برنامه ریزی خانواده اش در راستای تربیت او به یک حقوقدان و یا عالم دینی بود، او علیه ارزش های مدارس دولتی انگلیسی قیام کرد و به دانشگاه نرفت. در عوض اورول یک مدت به عنوان پلیس دولت انگلیس خدمت کرد و پس از آن یک نویسنده روشنفکر شد. او در یک کتاب فروشی کار می کرد و در برخی موارد به ویراستاری کتاب های دیگران نیز می پرداخت و بعد از مدتی آغاز به نوشتن کرد.
با وجود آنکه اورول در اوایل از سویه ای روشنفکرانه برخوردار بود و مانند باقی روشنفکران دورانش نسبت به افراد معمول جامعه نگاهی فرادستی داشت، بعدها نگرشش تغییر کرد. او حتی مدافع سرسخت زندگی افراد معمولی بود؛ زندگی کسانی که وسایل خاصی ندارند، در شغل های عادی کار می کنند و عشق، اهمیت به دیگران، دلسوزی، کار و لذت بردن از مفاهیم اصلی زندگی آن هاست. از نگاه اورول آن چیزی که اهمیت دارد و زیباست، تجملات و رخدادهای بزرگ نیست بلکه زندگی های خردی است که پشت پرده این رخدادها جریان دارد. او در «جاده به سوی ویگان پیر» که در ۱۹۳۷نوشت، به این نتیجه رسید که یک جمع متوسط در یک روستای کوچک، عقل و شعور بیشتری به نسبت کابینه بریتانیا و یا هیئت مدیره دانشگاه آکسفورد دارند.
دو اثر پرطرفدار اورول، «۱۹۸۴» و «مزرعه حیوانات»، تنها بخش کوچکی از تجربیات و تحولات نظری اورول را شامل می شوند. او این دو کتاب را در پنج سال آخر عمرش نوشت. این دو کتاب تا امروز نیز مورد توجه شمار زیادی از خوانندگان قرار دارند و بسیاری از افراد مفاهیم سیاسی نهفته در این دو اثر را تا به امروز نیز کارآ می دانند.
«۱۹۸۴» در زمانی نگاشته شد که عمده افراد استبداد را در قالب حکومت های دیکتاتوری دنبال می کردند، اورول اما در این نوشته اذعان می کند که چگونه قدرت بی آنکه خونی بریزد اذهان عمومی را از طریق رسانه ها و سیاست های فرهنگی در دست می گیرد و بی آنکه در ظاهر نشان دهد، سمت و سویی واحد برای افراد یک جامعه تعریف می کند. اورول به ظرفیت های دیکتاتوری دولت های دموکرات توجه می کند و همین مساله است که این اثر را تا به امروز زنده نگاه داشته است.
نوشته کوتاه اما پرطرفدار اورول، «مزرعه حیوانات» نیز یک نوشته سیاسی است. این کتاب در قالبی استعاری و با خلق شخصیت های حیوانی در عوض شخصیت های انسانی، سعی دارد بیان کند که چگونه انقلاب های آزادی بخش پس از آنکه به پیروزی می رسند و قدرت را در دست می گیرند، خود بدل به یک دیکتاتوری می شوند. این نظریه بارها توسط جامعه شناسان و تحلیل گران سیاسی مختلف مطرح شده است، اما می توان ادعا کرد که نوشته کوتاه اورول با قالب تخیلی خود بیش از هر اثر دیگری توانسته است این مفهوم را به عموم مردم منتقل کند. این اتفاق تاییدی است بر انتظاری که اورول از هنر و خصوصا نویسندگی داشته است. اورول در سال ۱۹۵۰، در حالی که تنها ۴۷ سال داشت در لندن از دنیا رفت.
