فرزانگان قفقاز [۱۱۲] - بابا بادکوبه‌ای (۱۲۹۱ - ۱۳۷۷ ق)
ابوالقاسم بادکوبه ای (۱۲۹۶ - ۱۳۸۴ ق)
آخوند حاج‌بابا بادکوبه‌ای فرزند حاج‌آقا در سال ۱۲۹۱ق (۱۸۷۴م) در روستای فاطمایی از توابع شهر باکو دیده به جهان گشود. قرائت قرآن و کتاب‌های بوستان، گلستان، نصاب‌الصبیان و دیگر کتاب‌های متداول مکتب‌خانه‌های وقت قفقاز صرف و نحو و مقدمات را نزد روحانیون زادگاهش آموخت. بعد از آن به محضر آیت‌الله شیخ حسین فاطمایی راه یافت و سطوح عالی فقه، اصول، حدیث و تفسیر را از ایشان فراگرفت. ازآنجاکه استاد، خود حافظ قرآن بود و حافظه شاگرد را در قوت و استقامت دید، او را به حفظ قرآن کریم تشویق نمود و زیر نظر استاد قرآن را حفظ نمود. وی بیانی جذاب و دلنشین داشت و همین امر موجب شد توفیقی عظیم در وعظ و ارشاد و تبلیغ و ترویج معارف دینی و احکام شرعی به دست آورد. از دیگر خصوصیات ایشان که ورد زبان مردم و شاگردانش می‌باشد عقل و درایت و فرزانگی است؛ این روحانی عالی‌قدر از چنان جایگاهی برخوردار بود که نه‌تنها عموم مردم؛ بلکه روحانیون برجسته نیز در امور مهم جهت مشورت و بهره‌مندی از راهنمایی و ارشادش به وی مراجعه می‌کردند.
تکیه‌کلام او به مردم چنین بوده است: چیزی را که نمی‌دانید نگویید و درباره آن سخن نرانید. بدیهی است که آخوند تأکید بر این آیه شریفه داشته‌اند که (وَلا تَقفُ مَا لَيْسَ لَكَ بِهِ عِلْمٌ)[۱].
سرانجام این روحانی وارسته در سال ۱۳۷۷ق (۱۹۵۸م) دارفانی را وداع گفت و به دیار باقی شتافت.[۲]
پی نوشت:
[۱] سوره اسراء (۱۷) آیه ۳۶.
[۲] مصاحبه با نوادگان معظم‌له و روحانیون محل.
منبع: کتاب فرزانگان قفقاز، عادل مولایی، ص ۱۲۳.
افزودن دیدگاه جدید