تعريف اعتکاف

وجود آدمی، همانند پاره خطی است که از دو سو، تا بی نهایت، قابل امتداد است و انسان مختار، بر سر دو راهی انتخاب، ناگریز از گزینش است.

«اعتکاف مصدر باب افتعال به معنی پیوستگی به چیزی داشتن و حبس کردن و در لغت درنگ کردن و ادامه دادن است . در شرع به معنی توقف کردن مرد در مسجد جامع و توقف کردن زن با نیت بوده و مراد از آن اقامت کردن در مسجد به قصد عبادت است.»

اعتکاف و ایام البیض

در همه ایام سال به جز عید فطر و قربان می توان اعتکاف داشت. 
ولی اعتکاف در ماه مبارک رمضان - خصوصاً در دهه آخر مستحب مؤکد است.همچنین اعتکاف در «ایام البیض » یعنی روزهای (13، 14 و 15) هر ماه قمری (به خصوص ماه های رجب و...

کلمه ی اعتکاف از ریشه عکف است، اهل لغت برای این ریشه، معانی گوناگونی ذکر کرده اند از جمله: رویکرد به چیزی با توجه و مواظبت، اقبال و ملازمت بر چیزی از روی تعظیم و بزرگداشت آن.

امام خمینی (رحمت الله علیه) در تعریف اعتکاف می گویند: وَ هُوَ اللَّبَثُ فِی المَسجِدِ بِقَصدِ التَعّبُدِ بِهِ وَ لا یعتَبَرُ فِیه ضَمُّ قَصدِ عِبادَةٍ اُخری خارِجَةً عَنهُ وَ اِن کانَ هُو الاَحوِط؛اعتکاف، ماندن...

« اعتکاف، عبارت است از ماندن در مسجد و درنگ در آن به قصد اینکه با آن، بندگی خدا نماید و لازم نیست عبادت دیگری غیر از ماندن در مسجد به آن ضمیمه شود، اگرچه احت

يکى از سنت هاى حسنه و مستحبات اسلامى که پس ازپيروزى انقلاب اسلامى احياء گرديد،  سنت مبارک اعتکاف است.اين سنت، در طول تاريخ اسلام و اديان آسمانى طرفداران و عاملانى داشته و در بلاد اسلامى به طور عموم و شهرهاى شيعه و مراکز حوزوى...