شعر دهه نود | ضیاءالصالحین

سازمان ملل سوخته است مثل یک باتری قلمی! / علیرضا قزوه

نه تو از راهی که رفته ای برمی گردی نه من! / علیرضا قزوه

دنیا چشم گرفته است و قیامت قایم شده است! / علیرضا قزوه

امید نانی نیست... / علیرضا قزوه

چقدر زندگی ات اِشغال بود! / علیرضا قزوه

سلمان به آه گفت ابوذر! تمام شد / علیرضا قزوه

مرتد سوم / علیرضا قزوه

به دست زمان، ساعت می بندیم! / علیرضا قزوه

شهادت قسمت ما می شد ای کاش / علیرضا قزوه

چه می شد لاله ای بودم در این باغ/ علیرضا قزوه

شهیدان را شهیدان می شناسند / علیرضا قزوه

تو مثل کوی بن بستی، دل من! / علیرضا قزوه

چه کردی با علی(ع) ای بی مروّت؟ / علیرضا قزوه

هنگام وداع شد، سلامی بفرست / علیرضا قزوه

یا رب برسان تبی که تابم ببرد / علیرضا قزوه

خاکم کن تا مُهر نمازی باشم / علیرضا قزوه

دل، سدّ راهِ من شده، من، سدّ راهِ دل / علیرضا قزوه

چراغی مرده ام، دل کن دلم را / علیرضا قزوه

کجایند مردان بی ادعا؟ / علیرضا قزوه

تو ایرانی و عشق، مهمان توست / علیرضا قزوه

عطر زهرا(س) باز پیچیده است در جان همه / علیرضا قزوه

چه تابوت سردی! / علیرضا قزوه

برادران همه برگشتند چرا به خانه نمی آیی؟ / علیرضا قزوه

کو قلم ْدان صداقت؟ کو مُرکّبْ دان درد؟ / علیرضا قزوه

ما نیز در شمار شهیدان تهمتیم / علیرضا قزوه

شب قدر آمده تا قدر دل خویش بدانی / علیرضا قزوه

ترس از قیامتم نیست، دنیا حساب دارد / علیرضا قزوه

چقدر آهوی زخمی در شبستان تو می چرخد / علیرضا قزوه

شبی تب داشتم، رفتی و قرص ماه آوردی / علیرضا قزوه

غزل غزل شده ام تا قصیده ی تو بگویم / علیرضا قزوه

گفت: چهل سال فقط سوره ی انگور بخوان / علیرضا قزوه

یک چند بگریانم بگذار قلم را / علیرضا قزوه

کوفه شود شام تان، کوفه مرامان شام! / علیرضا قزوه

یک شهر خریدار شماییم ندیده / علیرضا قزوه

ز فرط گریه باران می چکد از دستم این شب ها / علیرضا قزوه

کو سلیمان که نگین گیرد از این هیچ کسان / علیرضا قزوه

بازگشت بالا

موضوعات

شبکه‌ها