مرقع نى نامه جامى

نورالدّین عبد الرّحمن بن احمد بن محمد معروف به  جامی، ملقب به خاتم الشعرا شاعر، موسیقی دان، ادیب و صوفی نام دار ایرانی ۲۴ آبان ۷۹۳ - ۲۳ شعبان ۸۱۷ هجری -  بزرگترین استاد سخن بعد از عهد حافظ و به نظر بسیاری از پژوهشگران خاتم شعرای بزگ پارسی گوی است
تخلص او در شعر جامی است وی این تخلص را از دوجهت برگزید ، نخست به خاطر اینکه زادگاهش جام بود و دیگر آنکه رشحات قلمش از جرعه شیخ احمد جام معروف به ژنده پیل سرچشمه می گرفت.
مزار عبدالرحمان جامی در شمال غربی شهر هراتجامی به افتادگی و گشاده رویی معروف بود و با اینکه زندگی ای بسیار ساده داشت و هیچ گاه مدح زورمندان را نمی گفت، شاهان و امیران همواره به او ارادت می ورزیدند و خود را مرید او می دانستند. جانشینان الغ بیگ خصوصا سلطان حسین بایقرا و امیر او علیشیر نوایی تا آخر عمر او را محترم می داشتند و اوزون حسن آق قویونلو، سلطان محمّد فاتح پادشاه عثمانی و ملک الاشراف پادشاه مصر از ارادتمندان او بودند.

جامی سرانجام در  ۲۷ آبان ۸۷۱ - ۱۷ محرم ۸۹۸ هجری - در  سن ۸۱ سالگی در شهر هرات درگذشت. آرامگاه او در حال حاضر در شمال غربی شهر هرات واقع و زیارتگاه عام و خاص است است. 

نی نامه یا نائیه رساله ایست در معنی حقیقت نی که در شرح نخستین بیت مثنوی معنوی نوشته شده است. این مجموعه آمیخته به نظم و نثر فارسی است و در آن به سخنان بزرگان صوفیه و برخی احادیث نبوی استشهاد شده است.

jami.jpg

Share