رساله نور علی نور در ذکر و ذاکر و مذکور
بسم الله الرحمن الرحیم
و اذا سألک عبادی عنی فانی قریب اجیب دعوه الداع اذا دعان فلیستجیبوا لی ولیؤمنوا بی لعلهم یرشدون (قرآن کریم سوره بقره آیه 187)
سپاس خدای را که ذکر او شفا و اسم او دوایست و سامع دعا و دافع بلایست. درود بر ختم رسل که سید اصفیایست، و بر آل او که اولشان آدم اولیاء الله و آخرشان خاتم اوصیایست. و بر همه انبیاء و اولیاء تا سخن از قرآن و دعایست.
و بعد چنین گوید ملتجی به ظل لوای حمد حسن حسن زاده آملی طبری سقیه الله و ایاکم شرابا طهورا:
این رساله یک مقدمه و یازده فصل در دعا و ذکر و مناجات است و به نام نور علی نور در ذکر و ذاکر و مذکور مسمات است. و در حقیقت خوان آراسته ایست که خواص از آن بهره می برند، اولئک لهم رزق معلوم.
مقدمه: کلماتی چند حول مکانت و منزلت دعا است.
فصل اول چهل کلمه مبارک منتخب ذکر و دعا از قرآن کریم و چهارده تبصره در بیان بعضی از اسرار است.
فصل دوم در بیان سراینکه ادعیه ماثوره حائز لطائفی خاص اند که در روایات یافته نمی شوند و در آن یک تبصره است.
فصل سوم در اینکه خداوند در هر چیز به کم اکتفاء کرد و حد برای آن معین فرموده است مگر در ذکر و دعا، و در آن چهار تبصره است
فصل چهارم در بیان عدد ماثور در بعضی ادعیه و اذکار است.
فصل پنجم در بیان اوقات و امکنه است و در آن یک تبصره است.
فصل ششم در بیان طهارت داعی است.
فصل هفتم در احتراز از دعای ملحون است. و در آن دو تبصره است.
فصل هشتم در دعای ماثور و غیر ماثور است و در آن یک تبصره است.
فصل نهم در دو مطلب است یکی در اختلافات سنوخ احوال دعات، و دیگر در بیان نحوه افاضه القاعات. و در آن یک تبصره است.
فصل دهم در ادب مع الله است که به هفت قلم آراسته شده است و در آن سه تبصره است. قلم اول اینکه در ادب مع الله حضور قلب باید، دوم اینکه بدون اذن تصرف نکند، سوم اینکه عبادت حبی باشد، چهارم اینکه خدا را با اسمای حسنی بخوانیم، پنجم در موضوع وقایه است، ششم در عدم اعتدای در دعا است، هفتم در تعظیم اسماءالله تعالی است.
فصل یازدهم در سر استجابت دعا است. و در آن دو تبصره است.
