انتظارِ منطقى، راهگشا است
شما خودتان فكر كنید. مگر راه دیگرى هم هست؟ مگر با این بخشنامهها بدون نور توحید مىشود جامعه را اداره كرد؟ بخشنامه مىدهند كه مىخواهیم ببینیم كدام اداره بهتر كار مىكند و ملاكهاى عجیب و غریب هم براى آن تعیین مىكنند، بهطورى كه بعضاً بدترین اداره و بدترین مدیر امتیاز مىآورند! باید آن نور توحید بیاید. شرطش هم ایناست كه به انتظارِ توحیدِ حضرتمهدى (عجل الله تعالی فرجه الشريف) براى جامعه برنامهریزى كنیم. حال چه حضرت حالا بیایند و چه بعد. این جهتگیرى تنها راه رفع مشكلات خواهد بود، راه دیگرى هم نیست.
بنده معتقدم كه حتى اگر به فكر ظهور مقدس امام مهدى (عجل الله تعالی فرجه الشريف) نباشیم و بخواهیم كه جامعه را توحیدى كنیم، باید حتماً یك افق برین جلویمان باشد و جهتگیرى ما بهسوى آن باشد تا فعالیتهایمان همین حالا هم فایده داشته باشد و خداوند آن افق برین را براى ما خلق كردهاست. بنابر همین اصل است كه ائمه ما (علیهم السلام) مىگویند: كسانى كه در انتظار فرجاند، در
مبانى معرفتى مهدویت، ص: 117
زمان غیبت نجات پیدا مىكنند. مىفرماید:
«انْتِظارُ الْفَرَجِ افْضَلُ الْعِبادَة»[1]
یعنى انتظار فرج، افضل عبادات است. و نیز مىفرماید:
«انْتِظارُ الْفَرَجِ مِنْ اعْظَمِ الْفَرَج»[2]
یعنى منتظر فرج بودن از بالاترین گشایشها است. و یا مىفرمایند:
«انْتِظارُ الْفَرَجِ مِنَ الْفَرَج»[3]
یعنى نفس انتظارِ فرج خودش یك نحوه فرج و گشایشى را بهوجود مىآورد.
یعنى شما امروز به شرطى مىتوانید درست زندگى كنید كه به فرج فكر كنید و با این حالت زندگى را ادامه دهید و جهتگیرى نظام به سوى آن عالم توحیدى باشد وگرنه كافر و بىنتیجه مىشوید. این است كه جامعه ما هم اگر فرهنگ امامزمان (عجل الله تعالی فرجه الشريف) را بشناسد و به آن جهت و به آنسو حركت كند، همین الآن هم مشكلاتش حل مىشود. اگر فرهنگ اجتماعى به خدا وصل باشد- كه از طریق انسان معصوم ممكن مىشود- شهرهایمان به آن آبادانى كه شدیداً به دنبالش هستیم مىرسد، و جهان چنین استعدادى را دارد و قولش را هم دادهاند و ما باید منتظر باشیم و شروع كنیم. حال فكر كن وقتى انتظار فرج اینهمه بركت مىتواند داشته باشد، تحقق آن چهقدر بركت دارد.
مبانى معرفتى مهدویت، ص: 118
[1] ( 1)-« بحار الانوار»، ج 5، ص 317 و ج 52، ص 122.
[2] ( 2)- همان، ج 36، ص 386.
[3] ( 3)- همان، ج 52، ص 130.
