طبعا هر انسانی از پیروزی و پیشرفت در کار خود خرسند است و در مقابل، از ناکامی و مغلوب شدن گریزان است. دین اسلام به پیروان خود می آموزد که انسان نباید در پیروزی ها و شکست هایش، مسیر افراط و تفریط را بپیماید. در زمان ما، میدان ورزش یکی از میدانهای پیروزی و ناکامی ورزشکاران، و به تبع آن هواداران آنهاست.
چندی پیش شاهد برگزاری مسابقات کشتی آزاد قهرمانی جهان در فرانسه هستیم که الحمدلله «حسن یزدانی آزادکار وزن ۸۶ کیلوگرم ایران مقتدرانه مدال طلای رقابت های جهانی پاریس را بر گردن آویخت»[1]
قرآن می فرماید: «لِكَيْلا تَأْسَوْا عَلى ما فاتَكُمْ وَ لا تَفْرَحُوا بِما آتاكُمْ وَ اللَّهُ لا يُحِبُّ كُلَّ مُخْتالٍ فَخُورٍ[حدید/23] تا بر آنچه از دست شما رفت تأسف نخوريد، و بر آنچه به شما داده شادمانى (بىجا) نكنيد، و خداوند هيچ متكبر فخرفروشى را دوست ندارد.» در این آیه به دو نکته برمی خوریم.
نکته اول: کسی که برای شکستها خیلی تاسف بخورد و در آن غور نماید، چه بسا اعتماد به نفس خود را از دست بدهد، و کسی که بر روی پیروزی های خود خیلی حساب باز کند، چه بسا باعث اعتماد به نفس کاذب شود و غرور بیجا به او دست دهد، که هر دو رویکرد برای موضوع بحث ما(یعنی ورزش) خطرناک است؛ مخصوصا غرور بیجا که بارها و بارها عنوان شده که سبب باخت ورزشکاران شده است.
نکته دوم: دنیا چندان اعتباری ندارد و چیزی که مهم تر است، بحث معرفت و معنویت و انسانیت است. «وَ مَا الْحَياةُ الدُّنْيا إِلاَّ لَعِبٌ وَ لَهْوٌ وَ لَلدَّارُ الْآخِرَةُ خَيْرٌ لِلَّذينَ يَتَّقُونَ أَ فَلا تَعْقِلُونَ[انعام/32] و زندگى دنيوى جز بازيچه و سرگرمى نيست و مسلما خانه آخرت براى كسانى كه پروا پيشه مى كنند بهتر است، آيا نمى انديشيد؟»
امکان دارد ورزشکاری که امروز، پی در پی پیروزی کسب می کند، در سالیان بعدی نتواند این نتایج را تکرار کند، و همین موضوع باعث افت وجهه او و از دست رفتن هواداران او شود؛ در حالی که صفات انسانی و فضایل اخلاقی او(جدای از کسب نتیجه) در یاد افراد جامعه می ماند(مثل جوانمردی مرحوم تختی).
سخن آخر اینکه؛ فضایل اخلاقی و صفات انسانی از جمله جوانمردی در همه کارها مخصوصا ورزش که موضوع بحث ماست،، مهم تر از کسب پیروزی های ظاهری در دنیاست. گر چه کسب پیروزی و موفقیت در دنیا در جای خود ارزشمند است.
پی نوشت:
1ــ کلیک کنید
مطالب مرتبط
