موریس مِتِرْلینْگْ، نویسنده برجسته بلژیکی در 29 اوت 1862م در شهر گان بلژیک متولد شد. وی تحصیلاتش را در رشته حقوق به پایان برد و پس از آن به کار وکالت دادگستری مشغول شد. سپس به پاریس رفت و در آنجا با صاحبان علم و ادب و از جمله با رهبران مکتب سمبولیسم که عقیده دارند شعر باید ترجمان عواطف و احساساتی باشد که از اعماق روح انسانی تجلی می کند، آشنایى یافت. در این سفر بود که مِتِرلینگ شاه کارهای مشهور خود را به جهان ادب عرضه کرد و در سال 1911م، جایزه ادبی نوبل را به دست آورد. مترلینگ در همه فنون شعر و نثر و فلسفه تبحر داشت. اثر او گواه این امر است که جنگ جهانی اول و دوم، اثر بدی در روحیه او گذاشته است. او در آثار فلسفی خود مسائل تازه ای طرح کرد که جامعه مذهبی و اخلاقی جهان را بر ضد خود برانگیخت. او در کتب خود، مسئله تقدیر را مطرح نمود و به عنوان یک موضوع فلسفی، مورد نظر قرار داد. هم چنین وسوسه بشر برای حل معمای سرنوشت، نکته ای است که در آثار او به چشم می خورد. با آغاز جنگ جهانی دوم، مترلینگ به امریکا گریخت و تا آخر عمر در آن کشور به سر برد. مترلینگ به ترجمه آثار دیگران نیز علاقه فراوانی داشت و بعدها چنان در رشته نمایش نامه نویسی پیشرفت کرد که وی را شکسپیر بلژیک لقب دادند. نمایش نامه ها و قطعات او همه دارای کنایات و اشارات و رموز و اسرار مبهم و پیچیده است که بیشتر به صورت اپرا به اجرا درآمده اند. مترلینگ ده ها اثر در زمینه شعر، نمایش نامه نامه نویسی و... به نگارش درآورد که معجزه، معبد مدفون، میزبان ناشناس، عقل و سرنوشت و در پیشگاه خدا از آن جمله اند. هم چنین نمایش نامه معروف او با نام پرنده آبی، از جمله شاه کارهای اوست که در مدت 15 سال به 65 زبان دنیا ترجمه شد. مِتِرلینگ از یک طرف عارفی بود که به هستی ماوراء حواس توجه داشت و از سوی دیگر فیلسوفی واقع پرداز بود که به جهان از دریچه حواس می نگریست. در نتیجه، آثار ادبی او هم جنبه های مادی و هم جنبه های معنوی حیات را شامل می شوند. وی در تمامی آثار خود، ترحمی بی انتها نسبت به رنج دیدگان و عشقی لطیف نسبت به هم نوعان خویش ابراز می کند و می گوید: هر چه بیشتر درباره خوشبختی می اندیشیم، بیشتر به اتکای آن بر خوشبختی دیگران پی می بریم. موریس مترلینگ سرانجام در ششم مه 1949م در 87 سالگی بر اثر سکته قلبی در امریکا درگذشت.
