هر کسى براى رسیدن به سعادت، یک موجودى و سرمایه ای دارد؛ دو نفر را نمی توان پیدا کرد که موجودىِ آن دو در داشته ها و نداشته ها مثل هم باشد. از این مطلب، وسعت وجودى بشر فهمیده می شود. آن کسى که زاویه اى از خیر را ندارد، زوایاى دیگری از خیر را دارا است.
یکى از حکیمانه ترین مطالب که برای تحقیق و پژوهش، مناسب است، روایتی است که از پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله نقل شده است:
النَّاسُ مَعَادِنُ کَمَعَادِنِ الذَّهَبِ وَ الْفِضَّهِ؛[۱]
مردم، معادن هستند مانند معادن طلا و نقره.
مردم در معدن و منبع، متفاوت هستند؛ یعنی هر کسی مزایایى دارد و باید کسى انسان را از مزایایش آگاه کند.
اعمال بعضی از کسانی که در مسیر کربلا براى یاری حضرت سید الشهداء علیه السلام قرار گرفتند، دچار کم و زیادى هایى بوده است؛ اما منبع و معدن آن ها عالى بود. ممکن است در یک زمانی روی یکی از آن معدن های طلا، خار و خاشاک گرفته باشد؛ اما این که خداوند متعال، آن معدن طلایی را در مسیر حضرت سید الشهداء علیه السلام قرار داد از این جهت بود که آن معدن، ارزش داشت.
اگر کسى بخواهد نصیبى از دیدار حضرت بقیه الله علیه السلام داشته باشد که یک لحظه چشم او جمال حضرت علیه السلام را نظر کند، خداوند متعال در طول زندگی از او مراقبت می کند؛ مثلا به این صورت که از پدر آن شخص، مواظبت و مراقبت هست تا خود آن شخص که مى خواهد خدمت حضرت علیه السلام برسد؛ یعنی معدن و منبع او مراعات مى شود. در اصحاب حضرت سید الشهداء علیه السلام نیز قضیه به این شکل بوده است.
————————————
پی نوشت:
[۱] . بحارالانوار، ج ۵۸، ص ۶۵.
---------------------------------
منبع :بنیاد هاد
مطالب مرتبط
