یوجین گِلَدِستون اونیل(Eugene Gladstone O'Neill)، نویسنده بلندآوازه آمریکایى در 16 اکتبر سال 1888میلادی در نیویورک متولد شد. پدر یوجین عضو یک گروه از بازیگران سیار بود و در بسیاری از سفرها، فرزند خود را به همراه داشت. اونیل، هفت سالِ نخستین زندگیش را پیوسته همراه با پدر و مادر خود به مسافرت پرداخت و تجربه هایى اندوخت. اونیل مدتی در مشاغل گوناگون مشغول به کار شد که این تجاربْ بعدها زمینه های متضاد و رنگارنگ نمایش نامه های او را ایجاد کردند. وی تحصیلات نامرتبی داشت و علی رغم ورود به دانشگاه، پس از مدتی ترک تحصیل کرد. با این حال، اونیل برای نخستین بار در سال 1916میلادی دو نمایشنامه کوتاه نوشت که بر روی صحنه رفت. در ادامه، نخستین نمایشنامه بلند خود با عنوان آن سوی افق را نگاشت که آن نیز با استقبال عمومی مواجه گردید. این پیشرفت در کار به آن جا انجامید که در سال 1922میلادی، جایزه ادبی پولیتزِر را نصیب وی ساخت. او علاقه فراوانی به تئاتر داشت و به همین دلیل او را فرزند تئاتر نامیدند. یوجین اونیل در ادامه کارهای ادبی خود، رمان های مشهوری به رشته تحریر درآورد که در نهایت به اخذ جایزه ادبی نوبل در سال 1936میلادی نائل آمد. مجموعه آثار یوجین اونیل، به سبب تجربه های فراوان و برخورد با خصوصیت های اخلاقی افراد مختلف و در عین حال آمیختگی با روح شاعرانه نویسنده، از تنوع بسیار برخوردار است و در همه آن ها فکر و روح و حسّ انسان دوستی اش که با خواست ها و جریان عصر او تناسب داشت منعکس است. یوجین اونیل در تئاتر آمریکا سهم بزرگی دارد و به سبب استادیش در فنون نمایش و بصیرت در عمق روح بشرِ امروزی و تازگی بیان، یکی از بزرگ ترین نمایش نامه نویسان قرن20 به شمار می آید. وی سه بار موفق به دریافت جایزه پولیتزر شد و شهرتی جهانی یافت. سفر دور و دراز به وطن، سفر دریایی طولانی به خانه، تعطیلات تابستانی، روزهای بی پایان، تشنگی، اخطار و مِه و طناب و... از جمله آثار اوست که بسیاری از آن ها به زبان های دیگر از جمله فارسی ترجمه شده اند. یوجین اونیل سرانجام در 27 نوامبر سال 1953میلادی درگذشت. وی درباره زندگی گفته است که سرنوشت درون آدمی جای دارد، نه در خارج از وجود او.
