به گزارش خبرنگار ضیاءالصالحین به نقل از حوزه، حضرت آیت الله جوادی آملی در جلسه درس اخلاق این هفته خود با اشاره به حوادث ناگوار اخیر و با تاکید بر حفظ وحدت و برحذرداشتن از نفوذ بیگانه و ایجاد اختلاف در كشور بیان داشتند: امام علی علیه السلام در نهج البلاغه نامه رسمی برای مردم مصر نوشت كه آن كوتاه است اما یك بخش نامه رسمی برای مالك اشتر نوشت كه خیلی از معارف دینی و حقوقی را در بردارد در آنجا به مالك فرمود مالك! داشتن رهبری مثل علی لازم است ولی كافی نیست، داشتن یك استانداری مثل مالك لازم است ولی كافی نیست، مادامی كه مردم در صحنه نباشند و ما را یاری نكنند ما موفق نمی شویم و شكست می خوریم، مگر ما نمی خواهیم حكومتمان دینی باشد، فرمود ستون دین، مردم اند همین مردم بودند انقلاب كردند، همین مردم بودند جنگ را پیش بردند یعنی همین شما عزیزان! فرمود مالك با مردم باش، نباشی ما شكست می خوریم این یك مطلب.
ایشان ادامه دادند: مطلب دیگری كه به همه ما در خطبه دیگری به نام خطبه قاصعه مرقوم فرمودند این است كه فرمود آقایان! شما كه جریان حضرت ابراهیم را شنیده اید. فرزندان این پیغمبر یعنی اسحاق بود، یعقوب بود، یوسف بود، بنی اسرائیل آمدند اینها تا مدتی كه راه خلیل حق را طی می كردند مستقل بودند كسی كاری به اینها نداشت اما وقتی نوبت به نسل های بعدی رسید یك مقدار از آن قیامشان فاصله گرفتند اختلاف داخلی پیدا شد دشمن شرق و غرب حمله كرد، این دو دشمن شرق و غرب، این پیروان انبیای ابراهیمی را این وسط، پِرس كردند پیغمبرزاده ها را به اسارت بردند.
معظم له اختلاف در نظام را عامل نفوذ بیگانه در كشور دانسته و بیان داشتند: مردم، مردم، مردم! حضرت فرمود از جریانی كه برای پیغمبرزاده ها پیش آمد عبرت بگیرید اینها پیغمبرزاده ها بودند وقتی اینها با هم اختلاف كردند آن وحدت ملی و دینی را از دست دادند این بیگانه ها آمدند و نظام بردگی و ارباب و رعیتی راه انداختند. آمدند سرزمینشان را گرفتند جاهای خوش آب و هوا را گرفتند، اینها را به منطقه های سوزان فرستادند، اینها را چارودار كردند. چرا با هم اختلاف می كنید ؟چرا رهبر را تنها می گذارید؟ چرا دین را تنها می گذارید؟ مطالبات دارید، مطالبات حق است، همه ما مطالبات داریم، این اعتراض هایی كه روی منبر می كنیم یعنی چه، همه را می گوییم حقّ مسلم ماست، دین و قانون هم اجازه داده، كشور هم اجازه می دهد كه ما اعتراض كنیم، نقد كنیم ،اما این معنایش این نیست كه خدای ناكرده بیگانه ای بیاید بگوید مثلاً این پرچمی كه برای ما خیلی مقدس است، نه چون سه رنگ است چون نام مبارك ذات اقدس الهی در اوست، خیلی برای ما مقدس است این هم یقیناً دشمن اگر بیاید مثل همان سابق می كند، بردگی می كند، مگر ما تجربه نكردیم. مسئولین هم تا آن اندازه كه مقدورشان است دارند انجام می دهند، آنجا كه مقدور ماست اگر خلافی كردند باید نصیحت كنیم چه اینكه می كنیم هم درباره اختلاس گفتیم و می گوییم، هم درباره نجومی گفتیم و می گوییم، هم درباره بی عرضه گی بعضی مسئولین گفتیم و می گوییم، هم آنها می پذیرند هم در صدد تأمین اند آنها مثل ما هستند ما هم مثل آنهاییم بیگانه اگر بیاید همین است. یك مستكبر به این فكر است كه چپاول كند، آدم می آید در مملكت خودش پرچم را آتش می زند؟! مال مردم را آتش می زند؟! اینكه به جایی نمی رسد، البته مردم ما وفادارند چه اینكه در نهم دی دیدیم، در دیروز دیدیم، مردم ما مردم حسینی اند، علوی اند.
ایشان در ادامه شرح نامه های نهج البلاغه به شرح نامه هفتاد و چهارم پرداخته و بیان داشتند: قبل از اسلام جاهلیت گرفتار اختلاف و زد و خورد و دشمنی و غارتگری بودند. اسلام چندین كار برای این جامعه كرد و نعمت های فراوانی آورد; یكی از برجسته ترین نعمت هایی كه ذات اقدس الهی نصیب امت اسلامی كرد اینكه آن اختلاف را به اتحاد، آن شكاف را به وحدت، آن عداوت را به صداقت تبدیل كرد. خدای سبحان سیئه یك ملت را با علوم وحیانی و تبلیغ انبیا(علیهم السلام) به حسنه تبدیل می كند. در این نامه كه بین قبیله یمن و ربیعه، نزاع و خصومت ریشه داری بود اسلام بین اینها الفتی ایجاد كرد تا رسید به اینكه وجود مبارك امیرالمؤمنین(سلام الله علیه) یك تفاهم نامه ای، یك صلح و دوستی مرقوم فرمود و طرفین هم امضا كردند.
معظم له ادامه دادند: حضرت فرمود شهرنشین و بادیه نشین چه در یمن، چه در بیعه این دو قبیله همگان اتفاق كردند به این شرایط، عنصر محوری این اتفاق حبل الله است و قرآن كریم. وجود مبارك حضرت امیر(ع) در آن تفاهم نامه یمن و ربیعه این چنین مرقوم فرمود كه طرفین همه اینها دستشان به این طناب الهی است. آنكه جامعه را از هر آشوبی نگه می دارد این است، مردم را به قرآن دعوت می كند. آنهایی كه قدرت دارند شایستگی دارند مسئولیت امر به معروف را دارند، دیگران كه در حدّ امر به معروف نیستند اگر به اینها امر بشود فوراً اجابت می كنند ،قرارشان در این تعهّد و توافق این است كه نگویند «به تو چه» حتماً اجابت می كنند، اطاعت می كنند، چون او پیام خدا را دارد می رساند یعنی دستور دینی را می رساند، اینها مواد عهدنامه و توافقی است كه بین اینهاست. اینها مواد تعهد بین یمن و ربیعه است كه با خط نورانی حضرت امیر این توافق نوشته شد.
مطالب مرتبط
