شهید حسن فرد اسدی در سال ۱۳۳۵هجری شمسی در شهرکی دور از تهران در منطقه ی نظامی چشم به جهان هستی گشود. کودکی او در سایه ی زحمات مادر گذشت. حسن، درس و مدرسه را تا اخذ مدرک دیپلم ریاضی ادامه داد، سپس در رشته ی ارتباطات ماکروویو دانشگاه صنعتی خواجه نصیرالدین طوسی پذیرفته شد. روز ۱۶ آذر، او نیز در جرگه ی تظاهرکنندگان بود که با گارد شاهنشاهی درگیر شد. سال ۱۳۵۶ه.ش، فرداسدی دوره ی کاردانی را به پایان رسانید اما مسئولین دانشگاه، مدرکش را ندادند و او را به خدمت نظام وظیفه فرستادند. سربازان، آن روز ها که مصادف بود با تظاهرات مردم علیه رژیم شاه باید به روی مبارزان شلیک می کردند؛ حسن این وضعیت را دوست نداشت و بالاخره یک روز به فرمانده و معاونش که سوار ماشین بودند، حمله کرد. فرمانده به هلاکت رسید و معاونش نیز مجروح شد. مأموران او را دستگیر کردند که به اعدام محکوم شد و به شکر خدا با پیروزی انقلاب شکوهمند اسلامی، حسن نجات یافت. وی خدمت نظام وظیفه را در ستاد مشترک ارتش به پایان رساند، سپس به کردستان رفت. یک بار به محاصره ی حزب دمکرات درآمد اما با بی اعتنایی پایش را روی پدال گاز فشار داد و از مهلکه جان سالم به در برد. چندی بعد، حسن به استخدام اداره ی مخابرات درآمد و به عنوان رئیس اداره ی کل ناحیه مشغول به خدمت شد. او بار دیگر به جبهه رفت و در منطقه ی دارخوین مردانه جنگید و درحالی که سیم های کابل مخابرات را در بیابان وصل می کرد، هدف خمپاره ی دشمن قرار گرفت و از دست چپ و پای راست مجروح شد. حسن بعد از یک هفته درمان به اهواز بازگشت. او در میدان جنگ، مسئولیت مخابرات گردان عمار را پذیرفت و در عملیات والفجر ۴ نیز با سمت بی سیم چی در پنجوین حاضر شد. حسن فرداسدی، سرانجام بعد از دلاوری های بسیار در تاریخ بیست و یکم آذرماه سال ۱۳۶۲ ه.ش در سن بیست و هفت سالگی، عاشقانه به سوی دوست پر کشید.
