شهید خدامراد جعفری در سال ۱۳۳۵هجری شمسی در خانواده ای فقیر و مستضعف از نظر مالی ولی از نظر معنوی از رهروان حق و حقیقت و از مؤمنین باایمان، در روستای نعمت آباد چشم به جهان هستی گشود. پدر و مادر، نام او را خدامراد گذاشتند. پدر و مادرش با رنج فراوان او را به سن هفت سالگی رساندند، سپس وی را روانه مدرسه کردند ولی فقر مادی و نبود امکانات، او را مجبور به ترک تحصیل کرد و از آنجا که تنها فرزند پسر خانواده بود و پدر با حقوق کار گری نمی توانست زندگانی روزمره را بچرخاند، لذا خدامراد هم دوشادوش پدرش به کارگری پرداخت. خدامراد برای کسب معاش، مدتی نیز در بوشهر و شیراز مشغول کار شد. با اوج گیری مبارزات مردمی انقلاب اسلامی، خدامراد یکی از افراد فعال و کوشا جهت پیشبرد اهداف نهضت اسلامی و یکی از اعضای فعال انجمن اسلامی روستای خود بود که در این رابطه زحمات فراوانی را متحمل شد. خدامراد، سرانجام در سال ۱۳۶۲ه.ش پس از چندین بار مراجعه به مراکز بسیج، در تاریخ ۱ آذرماه سال ۱۳۶۲ه.ش از طرف پاسگاه شهرک قدس (خشت) به عرصه های پیکار حق علیه باطل اعزام گردید. خدامراد با شغل رانندگی در کردستان، سپاه اسلام را یاری می رساند تا این که در تاریخ سی ام آذرماه سال ۱۳۶۲ ه.ش در حین مأموریت به وسیله عناصر خودفروخته کومله، دمکرات به درجه رفیع شهادت نائل گردید و به آرزوی دیرینه اش که همان شهادت در راه خدا بود، رسید.
