اقتصاد مقاومتی با مبنایی کاملاً علمی

گفتاری از حسن رحیم پور ازغدی
اقتصاد مقاومتی

دو اندیشه در جامعه ما و در میان نخبگان ما در ارتباط با بحث اقتصاد مقاومتی وجود دارد، ما با حسن ظن به قضیه نگاه می کنیم، این که برخی طرفدار وابستگی هستند تردیدی نیست همان کسانی که به عنوان عامل نفوذی حضور دارند اینها هستند، اگر شبکه های نفوذ پیدا شود خواهید دید چقدر از اینها مانع رشد تولید و استعدادهای کشور بودند و هستند البته ما فعلاً با این بخش کاری نداریم.
یک تفکر این است که انقلاب اسلامی و جمهوری اسلامی دشمن ندارد، دشمنی ها همه عرضی و مقطعی است و اگر هم هست دشمنی اقتصادی نیست و در عرصه اقتصاد، پروژه خصمانه وجود ندارد، اقتصاد اساساً عرصه مقاومت و مبارز نیست و استقلال اقتصادی امکان و معنا ندارد و معادل انزوای اقتصادی است.
قطع وابستگی از دشمن غیر از قطع رابطه با جهان است، هیچ کس طرفدار قطع رابطه با جهان نیست، امام کجا قطع ارتباط با جهان را مطرح کرد؟ امام قطع ارتباط با جهانخواران را مطرح کرد، آن هم رابطه سلطه آمیز بود، جریانی اول می گوید مقصر تحریم ها ما بودیم و ریشه آن را باید از نظر اینها در دهه 60 جستجو کرد.
تنش با قدرت های فاسد از نظر امام مطرح بود و نه تنش با دولت و ملت ها، برخی اصل این شعارها را عامل دشمنی و تحریم ها می دانند و می گویند بعد از دهه 60 انقلاب تمام شده است، راه حل مشکلات اقتصادی از نظر اینها داخلی نیست و کلید حل مشکلات اقتصادی در پاریس و لندن و واشنگتن است و در اختیار نخبگان نیست و کلید بیرون کشور است. این تفکر، عادی سازی روابط، انقلاب زدایی، مکتب زدایی از روابط بین الملل و ارزش زدایی از مناسبات با جهان خارج و آمریکا را مطرح می کند.
دیدید آل سعود گفت جمهوری اسلامی باید مشخص کند حکومت است یا انقلاب، جواب این است که ما یک حکومت انقلابی هستیم، اما برخی به همین جمع بندی آل سعودی رسیده اند و راه حل مسائل اقتصادی را در انتخاب میان انقلابی بودن و یا حاکم بودن جستجو می کنند زیرا حاکم انقلابی بودن سخت است و هزینه دارد.
اگر این گونه بود چه نیازی به چند صد هزار شهید بود؟ اگر قرار بود جلب اعتماد آمریکا شود چرا شما؟ خود شاه که بهتر بود زیرا اگر وی می ماند خاطر آمریکا جمع تر بود، اگر قرار بود پیشرفتی صورت بگیرد باید زمان شاه صورت می گرفت. ده ها هزار مستشار در این کشور بودند اما دانشگاه های ما تولید علمی نداشتند و صادرات مان جر نفت نبود.
امام جواب شما را از همان اول داد و قبل از آن قرآن جواب شما را داده است، این اندیشه می گوید غرب به تعهداتش وفا می کند و هر چه بارها دیده اند که عمل نمی کنند باز می گویند عمل می کنند و می گویند آمریکا با ما مشکل ذاتی ندارد و باید حمایت قاطعی نیز از جنبش آزادی بخش یمن و سوریه و بحرین نکنیم زیرا به ما ربط ندارد و باید به غرب اطمینان دهیم کاری به اینها نداریم و اطمینان دهیم که حتی قدرت دفاعی خودمان را نیز تقویت نمی کنیم و موشک نمی سازیم.
آمریکایی ها پیغام می دهند که اگر می خواهید اقتصاد شما خوب شود نهادهای انقلابی را منحل کنید و از زمان امام نیز این را می گفتند، 80 درصد مردم شما در انتخابات باشند این دموکراسی را قبول نداریم و باید حقوق اقلیت های جنسی را نیز رعایت کنید!، اینها مسئله احکام قطعی اسلام را نیز مانع اقتصاد می دانند. مگر با ترکیه همین کار را نکردند و نگفتند باید اقرار کنید زنای محصنه جرم نیست؟
به ترکیه گفتند این را قبول کن تا تصمیم بگیریم جزو اتحادیه اروپا بشوی یا نه؟ فکر می کنند اگر حتی این همه عقب نشینی بکنیم آنها به ما کمک می کنند، خود آمریکا 50 میلیون آدم گرسنه دارد، چه کسی می تواند و می خواهد به شما کمک کند؟ اما ساده لوحی در این زمینه وجود دارد.
اینها با اصل نظام مخالف بودند و تا زمانی که دست از ماهیت انقلابی و اسلامی خود برنداریم اینها از ما راضی نمی شوند و باید بگوییم غلط کردیم انقلاب کردیم و برای اینکه درس عبرت بقیه شویم عقب نشینی بیشتری می خواهند.
اقتصاد مقاومتی یک اصطلاح من درآوردی نیست، بلکه در علم اقتصاد کلاسیک و اقتصاد آکادمیک غرب، صحبت از مقاوم سازی اقتصاد است، فرض کنید ما ابرقدرت منطقه نیستیم و یکی از چهار قدرت جهان در تعیین سرنوشت جهان نیستیم که همه اینها را هستیم و این را خود دشمنان اعتراف کرده اند، در این بازار سیاه و ناسالم جهان، اقتصاد یک کشور اگر قدرت انعطاف علمی و اقتصادی نداشته باشد شکست می خورد.
اقتصاد قوی باید منعطف باشد. اقتصاد مقاومتی یعنی اقتصاد کشور شکننده نباشد و فرمان آن دست خارج نباشد و معطوف به منافع ملی ما باشد و رو به رشد باشد. همه اقتصادهای موفق به نحوی هستند که در برابر تلاطم بین الملل مقاوم باشند. اقتصاد مقاومتی عیوب خود را سریع پیدا می کند و آسیب پذیری را کاهش می دهد و تولید و توزیع را فعال می کند و بانک ها و مالیات را سیاستگذاری مجتهدانه و به روز می کند.
نظریه پردازان می گویند اقتصاد در صورتی پیشرفت می کند که شکننده نباشد، اقتصاد مقاومتی مبنای کاملاً علمی دارد.
جنگ اقتصادی کاملاً وجود دارد و باید در برابر آن آماده باشیم، در ادارات حکومتی ما باید شعبه قرارگاه اقتصادی وجود داشته باشد تا مقابل سقوط تولید کننده را بگیرد.
باید مقابل عوامل ضدتولید و مقابل کسانی که رشد تولید را مانع شده اند ایستاد، مقام معظم رهبری فرمودند نزدیک 60 درصد کارگاه ها تقریباً خوابیده است و با وجود عقب نشینی مقطعی و تاکتیکی در مسائل هسته ای، این طرف به تعهدات خود عمل کرده است و طرف مقابل خیر و تحریم ها را به شکل مختلف بازمی گرداند و نامزدهای ریاست جمهوری آمریکا نیز نشان دادند به این قرارداد پایبند نیستند اما هنوز هم برخی کلید را دست آمریکایی ها می دانند و حتی اگر وفا کنند مشکل حل نمی شود، مشکل در داخل کشور باید حل شود.
اگر تمام تحریم ها را بردارند، تمامی موانع برداشته شد و تازه فضا برای کار باز شده است، مانع برداشته شدن به معنای حرکت که نیست، حرکت در درون باید انجام شود، موانع بوروکراتیک باید برداشته شود، صد مانع به اسم استعلام برای تولیدکننده نگذارید.
کاری کنید که اگر کسی توان و سرمایه دارد با رغبت سراغ شما بیاید، مدارک را یک بار از وی بخواهید، رفع موانع تولید احتیاط است، اگر راست می گوئید در برابر واردات احتیاط کنید، چرا گرانترین ماشین های دنیا در تهران جولان می دهد؟ تشریفاتی ترین کالاهای دنیا در کشور ما است. این کشوری است که تحریم است؟
اینها خیانت و یا حماقت است، پیشنهاد این است که یک قرارگاه قوی بیاید و موانع تولید را بردارد، بروید از اینها سوال کنید تا بگویند چرا. عمده موانع دولتی و حکومتی و واردات و مالیات و سیاست غلط بانک ها است.
کلید در داخل کشور است و نه در واشنگتن، آنها به شما کلید نمی دهند بلکه قفل می دهند، چرا آمریکا باید منافع و خیر ما را بخواهند؟ منطقی است؟ چرا دنبال منافع خود هستند؟ بخشی از سیاست های ما مانع اقتصاد مقاومتی هستند و بدون برداشتن اینها اقتصاد مقاومتی شکل نمی گیرد، خصومت هایی علیه اقتصاد مقاومتی وجود دارد که باعث ناکارآمدی می شود.
رسیدن به اهداف بدون اقتصاد مقاومتی، یعنی اقتصاد علمی و آگاهانه و عدالت محور و توام با عزت امکانپذیر نیست، تحریم ها از سال 58 شروع شد و ربطی به مسائل هسته ای نداشت، چند ماه پس از انقلاب تحریم ها شروع و در سال های اخیر تشدید شد، اما از ابتدای انقلاب بود.
اگر اقتصاد داخل درست مدیریت شود در برابر تحریم ها از پای در نمی آییم، اگر خانواده دارای مشکل اقتصادی بودجه خود را درست تنظیم نکند قطعاً شکست می خورد.
ژاپن و آلمان حتی الان هم استقلال ندارند، اما پیشرفت اقتصادی آنها به خاطر این بود که مصرف کمتر و تولید بیشتر داشتند و با کار به اینجا رسیدند، فرض کنید رئیس جمهور بعدی آمریکا آمد و همه تحریم ها را برگرداند، این احتمال که هست، آیا با امید و شادی کاذب ایجاد کردن، اقتصاد کشور راه می افتد و یا این فریب افکار عمومی است.
فرض کنید همه پولها برگشت، اگر الگوی مصرف درست نشود تمام این پول تمام می شود و به واردات و تورم می افزاید، باید واقع بین باشیم و امیدوار، اینها با تحریم می خواستند بیکاری و تورم را افزایش دهند و رفتار جمهوری اسلامی را تغییر دهند و مردم را خسته کرده و به آنها تلقین کنند که اگر شعار مرگ بر آمریکا نباشد شما همه میلیاردر هستید.
هدف بعدی اینها تغییر اصل حکومت است و حتی در انتخابات هم حضور داشتند و لیست دادند، آنها گفتند باید کسانی که همفکر ما هستند آنها بیایند و نه آنهایی که بر سر مبانی انقلاب هستند ولی این معنایش این نیست که لیست های داده شده در انتخابات، لیست انگلیسی و آمریکایی بود.
آنها می گویند اگر می خواهید اقتصادتان با یک «بِشکن» حل شود با صدای آرام بگویید اشتباه کردیم و بعد می گویند همین را بلند بگویید، آنها دنبال تغییر میان مدت و بلندمدت هستند و اینها همان استکبار قرآنی هستند.
قصص قرآنی نیز ناظر به آینده برای درس دادن به ما است، با کسانی روبرو هستیم که طرح های سعادتبخش را واژگون و ارزش ها را نابود می کنند و لباس اصلاح پوشیده اند و قرآن راجع به همین ها می گوید. اینها هدفشان دنیا است و به آخرت کاری ندارند و حریص ترین موجودات برای ماندن در این دنیا هستند.
اینها طرفدار ایدئولوژی «حسنة الدنیا» هستند، چرا کسانی فکر می کنند اینها دشمن نیستند و به اینها می توان دل باخت؟ اینها کافر و منافق هستند و قرآن به اینها اشاره کرده است. چرا به اینها اعتماد می کنید و لبخند می زنید؟ وقتی لبخند زدی و قدم زدی رویت می شود بگویی مرگ بر آمریکا؟ حد نگه داریم، مذاکره روشن بود برای چه بود، برای مسئله هسته ای بود نه در حوزه دیگری و نه در مقدمه احیای رابطه با آمریکا.
کسانی به قصد خدمت به کشور، می گویند آمریکا دشمن انقلاب اسلامی نیست، باید تکلیف ‍مان را روشن کنیم و این مسئله در تصمیمات اقتصادی ما دخالت دارد. اینها دشمن هستند یا نه؟ برنامه آینده چیست؟ پیشرفت دراقتصاد مقاومتی است یا در سازش اقتصادی؟
قرآن می فرماید اینها هر پیمانی که با شما می بندند در نخستین فرصت آن را زیر پا می گذارند، صهیونیست ها کتاب خدا و دین را زیر پا می گذارند و دنبال علمی هستند که به دیگران صدمه بزنند.
الگوی مصرف ما بسیار خطرناک است و جزو ملت های مسرف هستیم و خدا از اسراف کننده بدش می آید، طبق آمار جهانی و داخلی جزو مصرف کننده ترین ملتهای دنیا هستیم و با این طرز مصرف نمی توانیم به اقتصاد مقاومتی ادامه دهیم، بسیاری از خانواده های غیرمسلمان را دیده ام که مصرف کمتری از ما دارند.
ما طبقه محرومی داریم که ندارند مصرف کنند اما بسیاری بیش از نیاز مصرف می کنند، ملت ایران مصرفش از تولید و واردات از صادراتش بیشتر است، در کشورهای پیشرفته دیده ایم که ساده تر زندگی می کنند، در حوزه انرژی، ایران جزء 10 یا 12 کشور پرمصرف جهان است.
ایران سه برابر متوسط جهان انرژی مصرف می کند، هر10 سال هم مصرف انرژی در کشورمان دو برابر می شود و این یعنی مصرف انرژی ایران 5 برابر اندونزی پرجمعیت ترین کشور مسلمان دنیا است.
مصرف سرانه انرژی ما دو برابر چین و چهار برابر هند است، مصرف سرانه برق در ایران سه برابر میانگین جهانی است، ما جزو 16 کشور پرمصرف برق در جهان هستیم و سومین مصرف کننده گاز در جهان هستیم.
ظرف 7 سال، مصرف گاز در ایران 2.5 برابر شده است، در آب، از 70 درصد کشورهای جهان مصرف بیشتری داریم، مشکل آب خوردن و کشاورزی در 20 سال آینده داریم، مصرف نان ایران سه برابر اروپایی ها است، ایران بالاتر از میانگین جهان شکر مصرف می کند و در مورد روغن هم همین طور.
مصرف در کشور سال به سال بیشتر می شود، تولیدکننده ما تا به مشکلی می خورد تولیدش را کم می کند و قاچاق هم کنترل نمی شود و کالای تجملی روز به روز بیشتر مصرف می شود. ملتی که مشکل تروریسم را حل کرد مگر نمی تواند قاچاق را حل کند؟
اقتصاد و تولید نباید سیاستش دائم عوض شود، هر انتخاباتی که می شود از یک سال مانده به انتخابات، فضا انتخاباتی می شود و بعد، زمان صرف تصفیه و تغییر اتوبوسی هستیم و بعد هم زمینه سازی برای انتخابات بعد، دولت و مجلس باید اختیاراتش مشخص شود، نمی توانیم یک سیاست بانکی اعلام کنیم و بعد رهایش کنیم باید تولیدکننده وضعیتش مشخص باشد، از سوی دیگر نظارت بر قوانین باید شکل بگیرد، ما خلاء قانونی نداریم، تراکم قانونی داریم و اجرا نمی شود. نظام پاداش و تنبیه باید برقرار شود.

 

* برگزیده سخنرانی حسن رحیم پور ازغدی پیش از خطبه های نماز جمعه مشهد مقدس در صحن جامع رضوی، 1395/1/6

Share