پسر آفتاب؛ حضرت علی اکبر علیه السلام

تخمین زمان مطالعه: 2 دقیقه
پسر آفتاب؛ حضرت علی اکبر علیه السلام
در این نوشتار به بیان صحبتهای حضرت علی اکبر علیه السلام در مورد حقانیت خویش با امام حسین علیه السلام می پردازیم.

پسر آفتاب؛ حضرت علی اکبر علیه السلام

در این نوشتار پیرو سلسله مطالب ماه محرم، سعی بر آن داریم به مصاحبتی که از مدینه تا کربلا بین حضرت علی اکبر علیه السلام و امام حسین علیه السلام می گذرد، مطالبی بطور مختصر ارائه نماییم.

پسر آفتاب؛ حضرت علی اکبر علیه السلام

پسر آفتاب؛ حضرت علی اکبر علیه السلام

عالمی دارند این پدر و پسر با هم، که بی کفش های مکاشفه و کوله بار معرفت، حتی از کنار آن هم، نمی توان گذشت. پدر امام حسین علیه السلام است و پسر، حضرت علی اکبر علیه السلام شبیه ترین فرد، خُلقا، خَلقا و منطقا به رسول الله صلی الله علیه و آله وسلم. بنابراین حضرت علی اکبر علیه السلام از یک سو، مدرس حوزه ادبی است و از سوی دیگر، شاگرد اخلاق نبوی.

در منزلی از منازل بین مکه و کربلا، که بعضی «ثعلبیه» بعضی «عذیب» و بعضی «قصر بنی مقاتل» گفته اند، امام حسین علیه السلام بر روی اسب به خواب کوتاهی فرو می رود، چرتی یا قیلوله ای. و سپس ناگاه از خواب می پرد و می فرماید:

«انا لله و انا الیه راجعون و الحمد لله رب العالمین».

حضرت علی اکبر علیه السلام، که همه جا همرکاب و هم نفس پدر است، چشم فرو می افکند و می پرسد:

ـ پدر جان! پدر جان! هر چه شر و بدی است از شما دور باد، در خواب چه دیدید که انا لله گفتید و خداوند را ستودید؟

امام حسین علیه السلام می فرمایند:

ـ جان پدر! اسب سواری دیدم که به ما اشاره می کرد و ندا می داد:
«این قوم با شتاب می روند و مرگ به دنبالشان با شتاب تر» فهمیدم که آن جان ماست که از مرگ ما خبر می دهد.

این اولین بار نیست که امام حسین علیه السلام خبر شهادت را دریافت می کند. شاهد شهادت انگار از ابتدای خلقت همزاد او بوده است و اکنون در این لحظات آخر، بیشتر خود را می نماید و جلوه گری می کند. اما عکس العمل شنیدن خبر قطعی شهادت، برای جوانی مثل حضرت علی اکبر علیه السلام چه باید باشد؟! رو می کند به پدر و عرضه می دارد:

ـ مگر نه، ما به حقیم پدر جان؟!
پدر می فرماید :
ـ چرا؛ قسم به آن که بازگشت بندگان به سوی اوست، ما حق مطلقیم.
دهان شیرین علی اکبر، چون غنچه ای به این کلام شکفته می شود که :
پس چه باک از مرگ در بستر حقیقت؟!

امام حسین علیه السلام به روشنی حظ می برد، از این کلام عارفانه و عاشقانه ای که از زبان جوان خویش می شنود. نگاه مهربانش را که از آن عشق و تحسین و رضایت می بارد، به فرزند می دوزد و می گوید:
عزیز دل! خدا بهترین پاداشی را که فرزندی از پدر گرفته است به تو عنایت کند.

پسر آفتاب؛ حضرت علی اکبر علیه السلام

جهت مطالعات بیشتر در مورد ماه محرم، «ویژه نامه خورشید بر نیزه» را مشاهده نمایید.

Share