تجلی عنایت خدا بر زوار امام حسین علیه السلام

تجلی عنایت خدا بر زوار امام حسین علیه السلام

خداوند بعد از آن که به زائران امام حسین علیه السلام نظر می کند، می فرماید ای بنده من از من حاجت بخواه تا برآورده نمایم، مرا بخوان تا اجابت نمایم . این نشانه ی تجلی عنایت خدا بر زوار امام حسین علیه السلام هست. با ضیاءالصالحین همراهی کنید.

تجلی عنایت خدا بر زوار امام حسین علیه السلام

خداوند بعد از آن که به زائران امام حسین علیه السلام نظر می کند: «ثم یخاطبهم بنفسه» یعنی خداوند، خود، با زائران مخاطبه و مکالمه می نماید یا این که: «خداوند با زائر امام حسین علیه السلام مناجات می نماید و می فرماید ای بنده من از من حاجت بخواه تا برآورده نمایم، مرا بخوان تا اجابت نمایم.»
از عجیب ترین و لطیف ترین داستانهای قرآن داستان تجلی خداوند بر کوه طور است که مختصر آن این چنین است که بنی اسرائیل برای این که به موسی ایمان بیاورند دائما به بهانه تراشی مشغول بودند و کارشان به جایی رسید که روزی گفتند : «وَإِذْ قُلْتُمْ یَا مُوسَى لَن نُّؤمِنَ لَک حَتَّى نَرَى اللَّهَ جَهْرَةً »[سوره بقره / 55]؛ هرگز به تو ایمان نخواهیم آورد مگر این که خدا را آشکارا ببینیم و خداوند از این درخواست آنها تعبیر به سؤال اکبر نموده است آن جا که فرمود: «فَقَدْ سَأَلُواْ مُوسَى أَکبَرَ مِن ذَلِک فَقَالُواْ أَرِنَا اللّهِ جَهْرَةً»[سوره نساء / 153]؛ اینان بزرگ تر از این را از موسی طلب کردند و گفتند: خدا را به آشکار به ما بنمای.

جناب موسی بن عمران نیز در پی اصرارهای قومش به خداوند عرضه داشت: «قَالَ رَبِّ أَرِنِی أَنظُرْ إِلَیْک»[سوره اعراف / 143] پروردگارا نشانم بده تا بسوی تو نگاه کنم (البته توجه شود نفرموده است که خود را به من نشان بده!) اما جواب خدا چه بود؟:‌ قَالَ لَن تَرَانِی وَلَـکنِ انظُرْ إِلَى الْجَبَلِ فَإِنِ اسْتَقَرَّ مَکانَهُ فَسَوْفَ تَرَانِی فَلَمَّا تَجَلَّى رَبُّهُ لِلْجَبَلِ جَعَلَهُ دَکا وَخَرَّ موسَى صَعِقًا»[سوره اعراف / 143] تو هرگز مرا نخواهی دید ولی به کوه نگاه کن اگر در جای خود باقی ماند مرا خواهی دید پس وقتی رب او بر کوه جلوه کرد آن را متلاشی کرد و موسی بی هوش گشت!

حال سری به کربلا بزنیم

روایت صحیحه ای در کتاب شریف کامل الزیارات وجود دارد که به چند شکل نیز مضمون این روایت تکرار شده است:

«همانا خداوند تبارک و تعالی برای زائران قبر حسین علیه السلام جلوه می کند قبل از این که برای اهل عرفات تجلی کند و حاجات آنان را برآورده نموده و گناهانشان را آمرزیده و آنها را در خواسته هاشان شفیع خودشان قرار داده و پس از آن به اهل عرفات می پردازد و این کارها را با آنها انجام می دهد»[کامل الزیارت ، ص 318]

در برخی روایات [کامل الزیارت ، ص 317] دیگر بجای لفظ «جلوه می کند» لفظ «نظر می کند» به کار رفته که تقریبا به هم نزدیک می باشند چنانچه در قرآن هم در آیه سوره اعراف که مربوط به تجلی می باشد هر دو لفظ «نظر و جلوه» به کار رفته است!

در روایات دیگری [کامل الزیارت ، ص 318] وارد شده که خداوند بعد از آن که به زائران امام حسین علیه السلام نظر می کند: «ثم یخاطبهم بنفسه» یعنی خداوند، خود، با زائران مخاطبه و مکالمه می نماید یا این که: «خداوند با زائر حسین علیه السلام مناجات می نماید و می فرماید ای بنده من از من حاجت بخواه تا برآورده نمایم ، مرا بخوان تا اجابت نمایم.»[کامل الزیارات ، ص 253 و 254]

این حسین کیست که خدایش بر زائرانش به راحتی و مجانی جلوه می نماید، همان خدایی که وقتی جناب موسی همین مطلب را از او درخواست نمود، خداوند تجلی بر کوه را پذیرفت نه تجلی بر موسی را و فرمود که این درخواستی بسیار بزرگ است و موسی نیز بی هوش و مدهوش بر زمین افتاد.

و این حسین کیست که خداوند با زائران او مخاطبه و مناجات می نماید یعنی مقامی را به آنان اعطا می کند که به موسی رسول اولواالعزم و پیامبر مقرب خود ارزانی داشته و او را به همین دلیل ملقب به لقب «کلیم الله» نمود [سوره نساء / 164] در حالی که همه پیامبران از این مقام برخوردار نبودند: «منهم من کلم الله»[سوره بقره / 253] یعنی خداوند با بعضی از پیامبران تکلم نمود.

در مناجات شعبانیه نیز می بینیم معصوم علیه السلام، بعد از آنکه از خداوند درخواست می نماید تا او را به مقام دستیابی به اسماءالله برساند و او را از غیر خود منقطع نماید و به کمال انقطاع برساند تا جایی که چشمِ قلب، حجاب های نور را بشکافد و به معدن عظمت برسد و روحش به عزت قدس، متصل و معلق شود، می فرماید خدایا مرا از کسانی قرار بده که آنان را ملاحظه نمودی و آنان نیز به خاطر رؤیت جلال تو بی هوش شدند و سپس تو مخفیانه با آنان مناجات کردی. و عجیب تر از همه این موارد در روایات متعددی این مضمون را می یابیم که:
«سجده بر تربت امام حسین علیه السلام حجابهای هفت گانه نور و ظلمت را می درد و تا زمین هفتم را نور افشانی می نماید».[وسائل الشیعه، طبع اسلامیه، ج 3، ص 608 و در بعض روایات دیگر وارد شده که بین انسان وخدا هفت یا هفتاد یا هفتاد هزار حجاب از ظلمت وبه همان عدد حجاب از نور وجود دارد.]

باز می پرسم این چه شخصی است و از چه مقام قربی در نزد خداوند برخوردار است که زیارت او انسان را به بالاترین مقامات انسانی مثل تجلی خدا و مناجات او با بنده می رساند و سجده بر تربت قبر مقدسش انسان را یک دفعه از همه موانع مادی و معنوی و حجاب های ظلمانی و نورانی عبور داده و به بارگاه قدس ذوالجلال مشرف می دارد.
و این چه شخصی است که خدا با افواج ملائکه به زیارت او می رود.[کامل الزیارات /222 . صفوان جمال از امام صادق ع می پرسد که آیا امام حسین ع را زیارت می نمایید ؟ حضرت می فرماید : « چگونه زیارت نکنم وحال آن که خدا شبهای جمعه به همراه ملائکه وانبیاء واوصیاء او را زیارت می نماید».]
و این چه شخصی است که هر که او را زیارت نماید، گویا خدا را در عرشش زیارت نموده.[در کتاب شریف کامل الزیارات 6 حدیث طبق مضمون فوق وجود دارد، صفحات: 282 و 278 و 279 و 280 و 320]
و دیگر خموش!!!

جهت مطالعه بیشتر در مورد ماه محرم، «ویژه نامه خون خدا (امام حسین علیه السلام)» را مشاهده نمایید.