الكساندر گراهام بل مخترع بریتانیایی، در آغاز استاد ناشنوایان و افراد لال بود. او فكر اختراعِ وسیله ای را در سر می پروراند كه به وسیله آن بتوان بین دو نفر از راه دور، ارتباط برقرار نمود. گراهام بل به چگونگی تركیب و تغییر اصوات كنجكاو بود و راهی برای نوشتن اصوات پیدا كرد كه هر كس آنها را بر صفحه كاغذ می دید، نوشته را به آسانی درمی یافت. او در حین آزمایش پی برد اصواتی كه به صورت علائم نوشته می شوند، چندان اختلافی با خط مورْسْ ندارند، از این رو به جستجوی وسیله ای برآمد كه اصوات را با جریان برق از جایى به جای دیگر بفرستد. او در همین موقع دستگاه ضبط صوتی را ابداع كرد كه به وسیله آن، طرز ادا كردن كلمات را به كرها می آموخت. هنگامی كه فرد كری سخن می گفت، اصوات به صورت خطوط بر صفحه ای نقش می بست، آن گاه شخص سالمی همان كلمات را به درستی ادا می كرد. سپس فرد ناشنوا، هر دو خط را مقایسه می كرد و اشتباه خود را می یافت. بل پس از این كار تصمیم گرفت اصوات را به محرك های برقی تبدیل كند. او در اندیشه ساختن دستگاهی بود كه به وسیله آن، اصوات اشخاص به صورت امواج، در سیمْ جریان پیدا كرده و شنیده شوند. فكر اصلی اختراع تلفن از این جا شروع شد كه بل دستگاه ساده ای را دید كه دو جعبه از یك باتری برق گرفته و هنگامی كه كسی در یكی از جعبه ها حرف می زد در جعبه دیگر ارتعاشاتی برمی خاست كه به وسیله سوزن منعكس می شد. بل تشخیص داد كه اگر تعداد سوزن ها زیاد شود، ارتعاشات صوتی به صورتی واضح تر انعكاس خواهند یافت. سرانجام بر اثر تلاش بسیار، نخستین مكالمه آزمایشی تلفنی بین الكسانْدْر گراهام بل و دستیارش واتسون در دهم مارس 1876م با موفقیت انجام شد و تحولی بزرگ در وسایل ارتباطی به وجود آمد. بل برای اختراع این وسیله ارتباط سریع، از تجارب و آزمایش های سایر مخترعین و محققین، استفاده كرد. البته دستگاه تلفن، پس از تكمیل اختراع گراهام بل، توسط دانشمندان دیگر، به شكل پیشرفته كنونی درآمده است.
