فولخنْسيوْ باتيستا، ديكتاتور پيشين كوبا در سال 1901م به دنيا آمد. وي در 32 سالگی حزبي از طبقات متوسط كوبا را تشكيل داد و در سال 1933م در مقام رهبری حزب خود توانست به نوعی حكومت را در اختيار بگيرد و به طور غيرمستقيم قدرت را در دست داشته باشد. در نهايت، وي در سال 1940م به طور رسمي رياست جمهوري كوبا را برعهده گرفت و به مدت 4 سال در اين سمت قرار داشت. گرچه پس از آن قدرت و مسئوليت ظاهري در اختيار ديگران بود. اما باتيستا نفوذ و تسلط خود را در كشور حفظ كرد تا اينكه در نهايت، پس از مدتی در دهم مارس 1952م با انجام كودتايى موفق شد قدرت را به طور مطلق در دست بگيرد و حكومت ديكتاتوری خود راتا 7 سال ديگر ادامه دهد. دوره دوم حكومت باتيستا از يك طرف با مبارزات گروه ها و احزاب گوناگون انقلابی همراه بود و از سوی ديگر با حمايت های مالی و نظامی امريكا از رژيم حاكم بر كوبا ادامه يافت. در اين سال ها، باتيستا همچنان در مقابل مردم مقاومت می نمود. از اين رو تلاش انقلابيون در سال 1958م به اوج خود رسيد. در اين سال حملات باتيستا عليه مبارزان با هواپيما، تانك و بمب های آتش زا توام بود. امريكا نيز قوايی را برای كمك به دولت رو به زوال كوبا فرستاد و پليس مخفی باتيستا نيز بر شدت عمل خود افزود. با اوج گيری مبارزات چريكی در كوبا سرانجام باتيستا مجبور شد در اول ژانويه 1959م از كشور خارج شود و قدرت را به مردم بسپارد.
