شهید سیداحمد حسینی زاده، بیست و ششم تیرماه ۱۳۴۳ش در روستای امام حسن چشم به جهان هستی گشود. شغل پدرش کشاورزی و باغداری بود که با این کار سخت، مخارج خانواده را تأمین می کرد. سیداحمد، تحصیلات خود را از هفت سالگی در مدرسه فردوس (مهدی موعود) شروع کرد و تا پایان دبستان را در همین مدرسه با معلمان دلسوزی هم چون: علیجانی، نعمتی و شیخ سقا گذراند. او به دلیل این که در آن زمان در روستای زادگاهش، مدرسه راهنمائی وجود نداشت و وضعیت مالی خانواده هم چندان خوب نبود، ترک تحصیل کرد و به پدر در کارهای کشاورزی کمک کرد و بعد، به کارگری پرداخت. شهید حسینی زاده در خانواده ای رشد کرد که مذهب، شالوده آن بود. او نیز عطش روح خداجوی خود را با حضور در مجالس دعا سیراب می کرد. در ماه محرم و صفر در دسته جات سینه زنی و نوحه سرائی با صدای دلنشینی که داشت شرکت می کرد و به دلیل مجاورت مسجد با منزلشان، نماز را همیشه به جماعت اقتدا می کرد و خود مؤذن مسجد بود. از جمله رفتارهای شایسته ای که سیداحمد داشت، یاد و ذکر خدا و ائمه معصومین (ع) هنگام غذا خوردن بود و هروقت آب می نوشید، حتی یک بار هم سلام بر حسین (ع) تشنه لب را فراموش نمی کرد. شهید بزرگوار از اوایل انقلاب و به دنبال تشکیل بسیج به همراه پسرعمویش، شهید مجید حسینی زاده و دیگر دوستان از جمله: شهید امام حسنی، عبدالرحیم زارع و عبدالله زارع به عضویت بسیج درآمدند و فعالیت های خود را با شرکت در کلاس های آموزش رزمی و گشت های شبانه و کارهای فرهنگی آغاز کردند. اولین اعزام سیداحمد به جبهه، در تابستان ۱۳۶۰ش بود که هم رزمان او شهید عبدالله زارع، سیدحسن حسینی، عظیم فلاحتی، شهید مجید حسینی زاده و شکرالله کاشانی بودند. دومین اعزام او، زمستان ۱۳۶۰ش، جبهه آبادان، اروندکنار و جزیره مینو بود و هم رزمانش، شهید سیدمحمد موسوی، رمضان فلاحتی و شهید عبدالله زارع. سومین اعزام شهید بزرگوار نیز هشتم اسفندماه ۱۳۶۰ش در جبهه شوش بود که از جمله هم رزمان او، شهید سیدمجید حسینی زاده، شهید جعفر امام حسنی، شهید عبدالله لیراوی، شهید سیدحسن حسینی، مفقودالاثر عبدالرحیم زارع، آزاده سیدعلی موسوی، سیدعبدالرضا حسینی، محمد خدام، محمدحسین زارع و سراج لیراوی را می توان نام برد. سیداحمد حسینی زاده، جمعاً سه ماه و نُه روز در جبهه بود تا این که در تاریخ بیست و چهارم اسفندماه سال ۱۳۶۰ هجری شمسی در سن هفده سالگی به شهادت رسید.
