جِیمز مِدیسون، چهارمین رئیس جمهور امریكا، در 16 مارس 1751م در ایالت ویر جینیای این كشور به دنیا آمد. وی از جوانی وارد فعالیت های سیاسی شد و به حزب جمهوری خواهان دموكرات پیوست. مدیسون در طی سال های بعد از استقلال امریكا، تلاش فراوانی در طراحی و تدوین قانون اساسی امریكا از خود نشان داد، به طوری كه به پدر قانون اساسی این كشور شهرت یافت. مدیسون پس از چندی به عنوان نظریه پرداز و خط دهنده سیاسی حزب جمهوری خواه، مدارج ترقی را پیمود و در تمام طول هشت سال حكومت توماس جفرسون، در سمت وزارت امور خارجه، طراح اصلی سیاست خارجی امریكا به شمار می رفت. قبل از برگزاری انتخابات ریاست جمهوری سال 1808م، تقریباً برای تمام رهبران هر دو حزب سیاسی رقیب، مشخص بود كه جِیمز مدیسون رئیس جمهور آینده امریكا خواهد بود. او وقتی زمام امور امریكا را از اول ژانویه 1809م به دست گرفت، تمامی سیاست ها و نقشه هایى را كه تا پیش از آن به صورت راهنمایى و پیشنهاد در اختیار جفرسون گذارده بود، خود با وسعت دنبال كرد و گرایش روز افزونی به سوی نظام ناپلئونی یافت. دولت امریكا در دوران حكومت مدیسون، علناً رویاروی انگلستان قرار گرفت و این به دلیل حمایت های مالی و تبلیغاتی وی از ناپلئون بُناپارت امپراتور وقت فرانسه بود. مدیسون در پی تبلیغات فرماندهان نظامی ارتش امریكا احساس كرد كه توانایى تاثیرگذاری در سرنوشت جنگ های انگلیس و فرانسه را دارد. لذا در روز هشتم ژوئن 1812م، به بهانه راهزنی انگلیسی ها علیه كشتی های امریكایى، به انگلستان اعلان جنگ داد و خود را وارد زورآزمایى های خونین دولت های اروپایى نمود. این جنگ كه دو سال و نیم به طول انجامید، برخلاف پیش بینی های مدیسون و فرماندهان ارشد ارتش امریكا، به شكست انگلستان منجر نشد و انگلیسی های زخم خورده را به لشكركشی وسیعی علیه ایالات متحده برانگیخت. پس از محاصره چند بندر دریایى امریكا، نیروهای بریتانیا، وارد خاك شده و حتی شهر واشینگتن را به تصرف خود درآورند. در این حال بود كه مدیسون و خانواده اش، شبانه از پایتخت گریخت و با خفت و خواری، خواستار صلح گردید. درباریان لندن نیز به خاطر آن كه به دنبال فراغت بال برای شكست دادن ناپلئون بودند، بااین خواسته موافقت كردند و در شرایط حضور نیروهای انگلیسی در پایتخت امریكا، قرارداد صلحی در پائیز 1814م به امضا رسید. امریكایى ها از این رخداد نه تنها به عنوان شكست فاحش نیروهای خود یاد نكردند، بلكه از یك سو با مظلوم نمایى خود و از سوی دیگر با تبلیغ و حمایت از به اصطلاح سرداران نبرد علیه انگستان، سعی در منحرف كردن اذهان عمومی مردم امریكا از گرایش های سیاسی توسعه طلبانه و ماجراجویانه جِیمز مدیسون نمودند. مدیسون در خلال جنگ، عملاً نزدیك به دو سالْ دور از پایتخت به سر برد. وی در طول این مدت چندین بار جامعه سرخپوستان امریكا را متهم به مزدوری انگلیسی ها كرد و سبب درگیری های خونین نظامیان امریكایى با این مردم گردید كه تعدادشان رو به اقلیت گذارده بود. امریكایى به كشتار و تار و مار كردن سرخ پوستان در خلال جنگ پرداخته و سپس آن، قسمت های وسیعی از سرزمین های محل سكونت آنان در دو سوی رودخانه بزرگ می سی سی پی را به اشغال خود در آوردند كه از این طریق، در طول حكومت هشت ساله مدیسون، سه ایالت دیگر جدید به عنوان ایالات جدید به جمع ایالات متحده پیوستند. جِیمز مدیسون پس از دو دوره ریاست جمهوری، در نهایتْ در سال 1816م از قدرت كناره گیری كرد و سرانجام در بیست و هشتم ژوئن 1836م در هشتاد و پنج سالگی درگذشت.
