اِسْتِفان مالارْمِهْ ادیب فرانسوی، در 18 مارس 1842م در پاریس به دنیا آمد. وی پس ازگذراندن تحصیلات خود و فراگیری زبان انگلیسی، به تدریس این زبان و نیز ترجمه برخی اشعار شاعران انگلستان پرداخت. مالارمه مدت های طولانی، محفلی با نام "سه شنبه" در خانه اش تشکیل می داد که در آن، هواخواهان مکتب سمبولیسم یا نمادگرایى به گفتگو می نشستند. بر اساس این مکتب، احساسات و حالات روحی به طور غیرمستقیم از راه نمادها به خواننده یا شنونده القا می شود. شخصیت گیرا و حُسن بیان مالارمه، بسیاری را به محفلِ سه شنبه های او کشاند و خودِ وی مقام رهبری نمادگرایان را یافت. مالارمه با تاثیر از برخی از ادبای گذشته، نه تنها در به کار بردن کلمات، امساک می کرد، بلکه ابهام در نوشتن را تشویق می نمود و عملاً توجهی به ساختمان دستوری زبان نداشت. از نظر وی، شعر برای عوام باید معما گونه باشد و برای اهل فن و محرمان راز، چون موسیقی مجلسی. مالارمه در پی آن بود تا شعر را از هر چه مادی و محسوس است برهنه سازد و احساسات و اندیشه های ناخودآگاه را با اشارات غیرمستقیم، با به کار بستن اصوات و تصاویرْ بیان کند که این خودْ مایه ابهام شعر و نثر او شده است. تقریباً هر شعر مالارمه بر محور یک تصویر یا استعاره سروده می شود و دسته ای از تصاویر تَبَعی، در اطراف آن ایجاد می گردد تا اندیشه اصلی را قوام بخشد. از مالارمه آثاری از نظم و نثر شامل مجموعه ای از اشعار جوانی شاعر و نیز پریشان گویی درباره نظریات زیبایی شناسی او بر جای مانده است. استفان مالارمه سرانجام در نهم سپتامبر 1897م در 55 سالگی درگذشت.
