آیت اللَّه حاج شیخ عباس خالصی خراسانی در سال 1289 ش (1328 ق) در بخش بیهود از توابع شهرستان قائن در خراسان فعلی به دنیا آمد و پس از طی دروس مقدمات و سطح راهی حوزه علمیه مشهد گردید. وی پس از مدتی به نجف رفت و پس از شركت در درس خارج فقه و اصول حضرات آیات: آقاضیاءالدین عراقی، شیخ محمدحسین غروی اصفهانی، سیدابوالحسن اصفهانی، سیدجمال الدین گلپایگانی و سید محمود شاهرودی، به اخذ اجازات متعدد روایی و اجتهادی نائل گشت. آیت اللَّه خالصی در حدود سال 1320 ش به ایران بازگشت و در زادگاهش و سپس در بخش سرایان، به خدمات دینی، علمی و اجتماعی خود ادامه داد. برخی از آثار ایشان عبارتند از: تاریخ ایران، ادبیات پارسی و تقریرات درس اصول آیت اللَّه شاهرودی. آیت اللَّه خالصی سرانجام پس از چند سال كسالت و ضعف عمومی، در نهم فروردین 1378 ش برابر با یازدهم ذی حجه 1419 ق پس از شصت سال خدمت در راه دین، در 89 سالگی دارفانی را وداع گفت و پس از تشییعی با شكوه، در قبرستان عمومی سرایان در استان خراسان به خاك سپرده شد.
