امام حسین(علیه السلام) و قرآن

حجت الاسلام والمسلمین قرائتی
حضرت امام حسین(علیه السلام)

بسم الله الرّحمن الرّحیم
الهی انطقنی بالهدی و الهمنی التّقوی
السلام علیک یا ابا عبدالله و علی الارواح التی حلت بفنائک علیک منی سلام الله ابداً ما بقیت و بقی اللیل و و النهار و لا جعله الله اخر العهد منی لزیارتکم السلام علی الحسین و علی علی ابن الحسین و علی اولاد الحسین و علی اصحاب الحسین.

قرآن حدود 60 لقب دارد
که همه آن 60 لقب را امام حسین علیه السلام هم دارد و این خیلی مهم است. حالا آدم می فهمد که وقتی پیامبر اکرم(صلی الله علیه و آله) فرمود:
«إِنِّی تَارِکٌ فِیکُمُ الثَّقَلَیْنِ کِتَابَ اللَّهِ وَ عِتْرَتِى»(أمالی طوسی، ص‏547)
قرآن و اهلبیت(علیهم السلام) یکی هستند. یعنی اگر دین حفظ شد می شود قرآن، اگر آدم شد می شود امام حسین علیه السلام. یعنی سیمای دین در کلمات قرآن است، در انسان امام است. به همین خاطر است که ما داریم:
«السَّلَامُ عَلَیْکَ یَا شَرِیکَ الْقُرْآنِ»(إقبال‏الأعمال، ص‏712)
یعنی قرآن و اهلبیت(علیهم السلام) مثل دو کفه ترازو هموزن هستند. داریم:
«السَّلَامُ عَلَیْکُم‏ْْ أَئِمَّه الْمُؤْمِنِینَ وَ. . . . . . شُرَکَاءَ الْقُرْآن»(بحارالأنوار، ج‏99، ص‏162).
امام و قرآن هر دو شریکند. نمونه هایی را در اینجا بیان می کنم:
1-در مورد قرآن داریم:

قرآن جامع تورات، انجیل و زبور است.
درباره امام حسین(علیه السلام) داریم:
همانطور که قرآن همه نکات تورات و انجیل و زبور را دارد امام حسین(علیه السلام) هم همه علوم تورات و انجیل و زبور را دارد
«السَّلَامُ عَلَیْکَ یَا وَارِثَ التَّوْرَاه وَ الْإِنْجِیلِ وَ الزَّبُورِ»(إقبال‏الأعمال، ص‏712)
حسین جان! تو وارث تورات و انجیل و زبور هستی. یعنی: اصاره همه کتابهای آسمانی تو هستی. تورات مال یهودیها، انجیل هم مال مسیحی ها، زبور هم مال حضرت داوود(علیه السلام) است. حسین جان! همه کتب آسمانی را تو داری.
آن وقت در مورد قرآن هم داریم:
قرآن جامع تورات، انجیل و زبور است. همانطور که قرآن همه نکات تورات و انجیل و زبور را دارد امام حسین(علیه السلام) هم همه علوم تورات و انجیل و زبور را دارد.
2-راجع به قرآن داریم:
«وَ رَتِّلِ الْقُرْآنَ تَرْتیلاً» مزمل/4
یعنی قرآن را آرام آرام بخوان.
راجع به زیارت امام حسین(علیه السلام) هم داریم: وقتی می روی حرم امام حسین(علیه السلام) قدمهایت را آرام آرام بردار.
آرامش در تلاوت قرآن = آرامش در زیارت ابی عبدالله الحسین(علیهما السلام)
«و امش حافیا و امش بمشی [مشی‏] العبد الذلیل»(کامل‏الزیارات، ص‏221)
پا برهنه برو با تکبر وارد نشو. وقتی می روی حرم امام حسین(علیه السلام)، طوری نرو که وارد کاخ می شوی. با تواضع برو و قدمهایت را کوچک بردار.
3-راجع به خواندن قرآن داریم که:
قرآن را با آهنگ محزون بخوانید.
«فَاقْرَءُوهُ بِالْحُزْنِ»(کافی، ج‏2، ص‏614)
لحنتان حزین باشد.
در مورد امام حسین(علیه السلام) هم داریم که «إِذَا أَرَدْتَ زِیَارَه الْحُسَیْنِ ع فَزُرْهُ وَ أَنْتَ حَزِینٌ»(کافی، ج‏4، ص‏587)
با حزن زیارت کن. در مکه اینطور نیست. در مورد نجف و مشهد و. . . اینطور نیامده است.
« انّ للحسین محبه مکنونه فی قلوب المؤمنین »
حسین(علیه السلام) یک عشقی در درون مؤمنین دارد.
انسان وقتی پدر یا مادرش را از دست می دهد تا یک سال است و کم کم فراموشش می کند تنها کسی که بعد از 1400 سال دل انسان می سوزد و برایش گریه می کند، امام حسین(علیه السلام) است. حدیث داریم: خداوند از امام حسین(علیه السلام) یک عشقی در قلبهای مؤمنین قرار داده است.
یکوقت یک چیزی گفتم، گفتم که: می گویند کد خدا را ببین ده را بچاپ، امام حسین(علیه السلام) خدا را دید دل را چاپید. هر چه داشت برای خدا داد. آنوقت خداوند دلها را عاشق او کرد. برخی نماز سختشان است اما راجع به امام حسین(علیه السلام) آسان هستند. هم پول خرج می کنند و هم جان خرج می کنند و زنی که عزیزترین چیز ممکن است نزد او طلا باشد، مردی که عزیزترین چیز ممکن است نزد سرمایه اش باشد، در راه امام حسین(علیه السلام) خرج می کنند.
4-در مورد قرآن داریم که:
«هُدىً وَ بُشْرى‏ لِلْمُؤْمِنینَ» بقره/97 هدایت و بشارت برای مؤمنین است.
در مورد امام حسین علیه السلام هم داریم :
مِصباحُ الهُدی و سَفینَه النجاه
یعنی ظرف هر دو مؤمنین است. بهره گیری از نور هدایت قرآن مال مؤمنین است. عشق حسین(علیه السلام) هم در دل مؤمنین است،
5-راجع به قرآن هم داریم که:
قرآن برای همیشه است،
 «إِنَّ اللَّهَ تَبَارَکَ وَ تَعَالَى لَمْ یَجْعَلْهُ لِزَمَانٍ دُونَ زَمَانٍ وَ لِنَاسٍ دُونَ نَاسٍ فَهُوَ فِی کُلِّ زَمَانٍ جَدِیدٌ وَ عِنْدَ کُلِّ قَوْمٍ غَضٌّ إِلَى یَوْمِ الْقِیَامَه»(عیون‏أخبارالرضا، ج‏2، ص‏87)
قرآن برای زمان خاصی نیست. قرآن در هر زمانی نو است.
امام هم برای همیشه است.
پس قرآن برای تاریخ = امام برای تاریخ.
وقتی امام حسین(علیه السلام) شهید شد. حضرت زینب کبری(سلام الله علیها) به حضرت سجاد(علیه السلام) فرمود: کشتند بکشند، خیمه را آتش زدند بزنند، امام  ای زین العابدین(علیه السلام) بدان
«وَ یَنْصِبُونَ لِهَذَا الْطَّفِّ عَلَماً لِقَبْرِ أَبِیکَ سَیِّدِ الشُّهَدَاءِ لَا یَدْرُسُ أَثَرُهُ وَ لَا یَعْفُو رَسْمُهُ عَلَى کُرُورِ اللَّیَالِی وَ الْأَیَّامِ»(کامل‏الزیارات، ص‏260)
در این که حسین(علیه السلام) شهید شد پرچمی بالا خواهد رفت که
«لَا یَدْرُسُ أَثَرُهُ»:
کهنه نخواهد شد.
«وَ لَا یَعْفُو رَسْمُهُ»:
آثارش محو نخواهد شد.
«عَلَى کُرُورِ اللَّیَالِی وَ الْأَیَّامِ»
شب و روزها بگذرد، کربلا فراموش نخواهد شد،
کربلا هم در هر زمانی نو است.
«کُنْتَ فِیهَا نُوراً سَاطِعاً لَا یُطْفَى»(کامل الزیارات، ص‏230)
امام حسین(علیه السلام) نوریست که خاموش نمی شود. در کامل الزیارات داریم که: حسین جان! نور تو خاموش نمی شود.
6-راجع به قرآن داریم :
قرآن خاموش شدنی نیست
، حضرت امیر المؤمنین علی(علیه السلام) در خطبه 198 می فرماید:
«نُوراً لَا تُطْفَأُ»(نهج‏ البلاغه، خطبه 198)
تعبیر هر دو یکی است. خیلی ها خواستند که خاموش کنند.
متوکل عباسی که لعنت خدا بر او باد 17 مرتبه قبر امام حسین(علیه السلام) را شخم کرد! تا اثری نماند! گفتند: شما که مسجد می سازید چرا قبر امام حسین(علیه السلام) را خراب می کنید؟ !
گفت: مردم در مسجد چرت می زنند و این برای حکومت من ضرر ندارد. مردم وقتی برای زیارت قبر امام حسین(علیه السلام) می روند، هیجانی می شوند و عصبانی می شوند که چه کسی حسین(علیه السلام) را کشته است؟ و لذا قبر امام حسین(علیه السلام)، مردم را انقلابی می کند.
7-راجع به قرآن داریم:
یک کلمه هم انحراف ندارد.
«وَ لَمْ یَجْعَلْ لَهُ عِوَجاً» کهف/1
راجع به امام حسین(علیه السلام) هم داریم که: حسین جان!
«وَ لَمْ تَمِلْ مِنْ حَقٍّ إِلَى بَاطِلٍ»(تهذیب‏ الأحکام، ج‏6، ص‏60)
یک لحظه هم گرایش به باطل پیدا نکردی.
نه حسین(علیه السلام) لحظه ای انحراف دارد و نه قرآن لحظه ای انحراف دارد،
8-راجع به قرآن هم داریم:
قرآن برکت است
«وَ هذا کِتابٌ أَنْزَلْناهُ مُبارَکٌ» انعام/92
در مورد امام حسین هم داریم برکت است
در مقتل خوارزمی داریم: حسین جان!
«اللهم فبارک لی فی قتلِهِ»:
این شهادت تو مبارک بود.
کلمه برکت هم برای قرآن آمده و هم برای امام حسین(علیه السلام) را خودمان داریم می بینیم.
این چیزهایی را که ما داریم،
چون نمی دانیم، قدرش را نمی دانیم. رفته بودند به یکی از کشورهای آفریقایی. در آن پایتخت یک زن و شوهر شیعه بیشتر نبودند. مسلمان زیاد بودند اما فقط یک زن و شوهر شیعه بود. گفتم بروم آنها را ببینم. به محل کارشان رفتم، در آنجا نبودند. آدرس خانه شان را گرفتم و با یک راهنما به خانه آنها رفتم. گفتم: شما در اینجا چه می کنید؟ معلوم شد که از شیعیان هندوستان هستند که به آن کشورهای آفریقایی رفته بودند. به آنها گفتم: اسم بچه هایت چیست؟ گفت: صادق، کاظم، سجاد، . . . دیدم اسم ائمه است. گفتم: شما چه می کنید؟ گفت: ما تاریخ کربلا را داریم. نماز جماعتی نداریم، می رویم در نماز جماعت دیگران شرکت می کنیم. اما ما با اینکه یک زن و شوهر شیعه هستیم با 4 تا بچه، تاریخ کربلا را نوشته ایم، شب عاشورا که می شود من تاریخ کربلا را می خوانم و خانمم گریه می کند. بعد خانمم می خواند و من گریه می کنم. یک روضه 2 نفره ما در این کشور داریم. می گفت: یک سال پولهایمان را جمع کردیم با هواپیما رفتیم در یکی از کشورها، جلسه روضه در انجا بود و ما نیز شرکت کردیم. گفتم: آرزویت چیه؟ گفت: چون تو از ایران آمده ای، آرزویم این است که اگر بشود زیارت امام رضا(علیه السلام) بیایم. ما آمدیم اینجا و با مسئوولین شرکت کردیم و برای او گذرنامه تهیه کردیم تا یک زن و شوهر شیعه به زیارت امام رضا(علیه السلام) بیایند،
ما نمی دانیم که این چه اهرمی است.
با یک یا حسین گفتن همه بیرون می آیند. حسین(علیه السلام) خط بردار نیست. هرکسی با هر خط سیاسی که دارد حسین را از خود می داند. همه امام حسین(علیه السلام) را از خودشان می دانند. یعنی ظهر عاشورا کسی احساس نمی کند کی به امام حسین نزدیک است یا کی دور است؟ مثل خورشید کسی نمی گوید: خورشید مال من است یا مال او. همه مردم نسبتشان با امام حسین(علیه السلام) یکجور است. با یک یا حسین یک راهپیمایی 50 میلیونی راه می افتد. چیزی را که می دهند از روی عشق می دهند. با هیچ بخشنامه ای نمی توان مردم را از اینگونه به خیابانها آورد. با هیچ بودجه ای نمی شود. خیلی سرمایه بزرگی است. چقدر سخنرانی ها در این ایام می شود. ما هر چه یاد گرفتیم از مسجد و از «السَّلَامُ عَلَیْکَ یَا أَبَا عَبْدِ اللَّهِ» یاد گرفته ایم. حضرت امام بنیانگذار جمهوری اسلامی می فرمود: هر چه داریم از این یا حسین ها داریم.
این موج باید باشد.
گریه باید باشد. ما سه تا گریه داریم: اشک شوق داریم، اشک فراق داریم، . . . . ما اشکی که برای امام حسین(علیه السلام) می ریزیم یعنی پیوند مکتبی. یعنی من دلم با تو است. آدم با سخنرانی و شعر و مقاله هم می تواند بگوید: من طرفدار تو هستم، اما اگر با اشک بگوید من طرفدار توأم، آن قلم و سخنرانی و. . . خاصیت این اشک را ندارد. وقتی انسان اشک می ریزد می گوید: من با توأم، دلم برایت می سوزد. خدا لعنت کند قاتلین تو را. این اشک پیوند مکتبی است. چشمی که اشک ندارد(چه از خوف خدا و چه برای مظلوم) این مشکل عاطفه دارد. چون ما دو تا موتور داریم، دو تا علامت در بیرون. دو تا موتور تو، عقل و عاطفه است. علامت موتور تو، زبان علامت عقل است. « تا مرد سخن نگفته باشد عیب و هنرش نهفته باشد» تا کسی حرف نزند آدم نمی فهمد که مخ او چقدر می کشد و عاقل است. موتور تو عاطفه است، علامتش اشک است. اشک علامت این است که چقدر عواطف و احساسات انسان شکوفا است یا کور شده. به همین خاطر می گویند: اگر کسی اشک هم ندارد تظاهر کند به اینکه من غمناکم و بی تفاوت نباشد. به این قداست ها باید عنایت داشته باشیم.
اسم حاج شیخ عباس قمی را شنیده اید.
صاحب کتاب مفاتیح الجنان. 60-50 کتاب نوشته است. یکی از کتابهایش هم مفاتیح است که رابطه بین خلق و خالق است. یعنی هر که بخواهد با خدا حرف بزند می رود سراغ مفاتیح(کتاب دعا) مفاتیح کتابی است که همه کتابها را کنار زد، رفت در خانه ها بغل قرآن. در هر خانه ای که قرآن است کنارش یک مفاتیح هم هست. خیلی هنر می خواهد که کتاب اینقدر زور داشته باشد که کنار قرآن جای بگیرد. ایشان روزی مریض می شوند. دکتر می رود، دارو می خورد. . . یک مرتبه به فکرش می آید که: حاج شیخ عباس! تو که کتاب می نویسی: قال الصادق و قال الباقر می نویسی، آیا این انگشتان تو بی خاصیت است؟ ! از آقازاده اش آب می خواهد. دستش را می شوید. یک مقدار آب روی نوک انگشتش می ریزد توی لیوان و آن را می خورد، می گوید: اگر قال الصادق اثر دارد باید این دست من مورد تبرک باشد. آب را سر می کشد و خوب می شود کسی که می گوید: یا حسین کار مهمی انجام می دهد.
امام حسین(علیه السلام) فقه را به هم ریخت!
مگر نمی گویند: نماز مسافر شکسته است؟ پس چرا به ما گفته اند: در حرم امام حسین(علیه السلام) نماز تان را درست بخوانید؟ ! در حرم امام حسین(علیه السلام) و لو مسافرید نماز تان را درست بخوانید. چون آنجا خانه خودت است. مگر خاک خوردن حرام نیست؟ پس چرا لب زدن به تربت امام حسین(علیه السلام) حلال است؟
مگر زمانی که انسان احساس خطر کند، سفر حرام نیست؟ پس چرا می گویند: کربلا برو، ولو احساس خطر کردی؟ ! اصلاً حساب امام حسین(علیه السلام) جداست. ائمه(علیهم السلام) همگی نور هستند همگی کشتی نجات هستند، اما کشتی امام حسین(علیه السلام) تندتر می رود. اگر حسین(علیه السلام) نبود، امام صادق(علیه السلام) هم نبود. تمام امامان ما از امام سجاد(علیه السلام) نسلشان از امام حسین(علیه السلام) است، به ما گفته اند: وقتی می خواهید نماز بخوانید آن مقداری که حواست جمع است نماز قبول می شود، آن تکه هایی که حواستان پرت است پوسیده است. قسمت های پوسیده میوه خوردنی نیست. حالا یک کسی حواسش جمع نیست، چه کند؟ می گویند: نافله(نماز مستحبی) بخواند. حالا اگر کسی حال خواندن نماز مستحبی را هم نداشت چه کند؟ می گویند: لا اقل بر مهر کربلا سجده کند. خاک امام حسین(علیه السلام) نماز را قبول می کند. دعا زیر گنبد امام حسین(علیه السلام) مستجاب می شود.
امام هادی(علیه السلام) مریض شد، نماینده فرستاد و به او فرمود: بروید کنار قبر حسین(علیه السلام)دعا کنید. گفتند: خودن امامی! فرمود: من امامم ولی دعا در آنجا مستجاب می شود، حساب امام حسین علیه السلام جداست.
خدا رحمت کند شهید مطهری(ره)،
روز معلم و روز کارگر را در پیش داریم. ولی چون محرم است همه چیز تحت الشعاع قرار می گیرد. ولی انشاءالله جملاتی از ایشان خواهیم گفت. روز معلم است این درسهایی که ما می خوانیم که یادمان می رود! یک چیزی می خوانیم و مدرک می گیریم، بعد هم یادمان می رود. تحصیل کرده های ما سوخت دارند نه تولید! فرصت مطالعه تازه هم پیدا نمی کنند. 6 سال می خواند 60 سال سوختی می دهد. این علم است اما مثل ظرف بستنی یکبار مصرف است. و لذا وقتی بچه ها امتحان می دهند کتابشان را پرت می کنند! کتاب بوسیدنی است نه پرت کردنی. پیداست که آنوقتی که می خواند عشق به علم نداشت بلکه عشق به مدرک داشت.
معلم واقعی، امام حسین(علیه السلام) است.
درسی به ما داد که عجب درسی بود. درسش این بود: خون بر شمشیر پیروز است. امام ما هم این درس از امام حسین(علیه السلام) یاد گرفت و به ملت داد، ملت با همین کلمه گفتند: « توپ تانک مسلسل دیگر اثر ندارد. » این درس است. حالا کوه هیمالیا چند متر است؟ به من چه که چند متر است. بلندی و کوتاهی چه فرقی به حال ما می کند؟ اقیانوس اطلس چند متر است؟ من چه خاکی بر سرم کنم؟ اما خون بر شمشیر پیروز است. یعنی رژیم شاهنشاهی باید نابود شود. درس آن است که چشم مرا باز کند، به من حرکت و غیرت بدهد، همت بدهد، حمایت بدهد، حماسه بدهد؟ دید بدهد، دین بدهد، رشد بدهد، اتحاد بدهد، این علم است. و الّاحفظ کردن چیزی که چندان ارزشی ندارد. بو علی سینا چند کیلو است؟ ! یا 60 کیلو است یا 65 کیلو. اگر کلمه ای از او یاد گرفتی و نجاتت داد، آن علم علم است.
و لذا در زیارت اربعین می خوانیم:
حسین جان! درود بر تو، معلم تو هستی.
«وَ بَذَلَ مُهْجَتَهُ فِیکَ لِیَسْتَنْقِذَ عِبَادَکَ مِنَ الْجَهَالَه وَ حَیْرَه الضَّلَالَه»(تهذیب ‏الأحکام، ج‏6، ص‏113)
حسین جان! تو خون دادی، تا مردم(عباد خدا) از حیرت گمراهی بیرون بیایند. یعنی تو به مردم دید دادی. چون مردم می گفتند: چه فرقی می کند که حالا امام حسین(علیه السلام) باشد یا یزید؟ ! شاه باشد یا امام خمینی(ره)؟ به ما چه؟ ! پنیر کیلو چند است؟ ! . . . عده ای اصول دینشان سه تا است: خوراک، پوشاک و مسکن امام حسین(علیه السلام) می فرماید: سر به نی می دهم اما تن به ذلت نمی دهم. گفتند: سوراخ سوراخت می کنیم! فرمود: اگر تمام خنجرها بدنم را سوراخ سوراخ کنند، چیزی که سوراخ نمی شود عزت من است. من عزتم را نمی شکنم. من زیر بار زور نمی روم و لو بدنم سوراخ سوراخ شود. سینه ام زیر سم اسبها له می شود، نمی گذارم شخصیتم له شود. درس این است. و گرنه ممکن است شخصی بالاترین مدرکها را داشته باشد اما وقتی حلقه طلایش گم شود بنشیند و گریه کند. کفش هاش اشتباه شود و ضعف اعصاب بگیرد! عوض پپسی، کوکا به او بدهند و قهر کند! اینها که درس نیستند درس این است: غروب عاشورا، زینب کبری(سلام الله علیها) آمد در قتلگاه، یک نگاهی کرد به بدن برادرش امام حسین(علیه السلام) اول نشناخت. بعد دو تا دستش را کرد زیر بدن مبارک، و بلندش کرد، یک جمله فرمود که درس هم این است، فرمود:
«ربّنا تقبل منا هذا القلیل»
پروردگارا! این قلیل را از ما قبول فرما: این کم است. قابل تو نیست. خیلی مهم است. زنهای دنیای امروز یک عطر زدنش خیلی مهم است. می فرماید: این برادر من نزد تو چیزی نیست. امام حسین(علیه السلام) خیلی بزرگ است اما خدا چیزی نیست،
اگر مردم ما این را یاد بگیرند
دیگر بر سر مسائل جزیی با هم دعوا نمی کنند، برای دو تا دیگ پلو به هم فخر فروشی نمی کنند. حسین(علیه السلام) را داد و گفت: چیزی نیست! تو حالا یک جایی را آسفالت کردی، یک درمانگاه ساخته ای و. . . خیال می کنی خیلی مهم هستی! این درساست. یک کسی به من رسید و گفت: آقای قرائتی! می دانی من کیم! گفتم: بله شما را می شناسم. گفت: من 3 هزار کتاب مطالعه کرده ام. گفتم: حالا فهمیدم که بی سوادی چون داریم: هر کس گفت من با سوادم، هم او بی سواد است. چون همیشه پول خرد صدا می کند. اسکناس هزاری صدایش در نمی آید. هر کس پز می دهد پیداست تو خالی است. الله اکبر! امام حسین(علیه السلام) وقتی وارد زمین کربلا شد، زمین ها را خرید. فرمود: آنجایی که خون من ریخته می شود باید ملک حلال باشد: خوشی نکن که در خانه مردم نشسته ای و بیرون نمی آیی و گردن کلفتی می کنی. این درس است. یک چیزی برایتان بگویم که مهم است. خیلی خیلی خیلی مهم است. امام حسین(علیه السلام) به اصحابش در کربلا فرمود: مردم ما فردا شهید می شویم. هر کس به مردم بدهکار است راضی نیستم جزء یاران من باشد! نمی خواهم کسی که جزء اصحاب امام حسین(علیه السلام) است بدهکار به مردم باشد. بروید قرضتان را بدهید. مگر می شود با مال مردم.......
اینها درسهای زندگی است.
این جمله برای من هم تازگی داشت. ما باید با اهلبیت(علیهم السلام) آشنا شویم. سلام و رضوان خدا بر روح امام ره امام در وصیتنامه شان فرمود: باید زندگی ائمه(علیهم السلام) به طور تحلیلی جزء کتابهای مدارس و دانشگاهها باشد. این امامتی که در کتابهای ما است که عشق درش نیست!
امام جواد(علیه السلام) در سن. . . به امامت رسید و مدت امامت آن حضرت. . . بود، قبر مطهرش در کاظمین است.
در مورد امام خمینی ره هم می شود گفت: امام خمینی در خمین متولد شد و سپس به قم آمد و سپس در بهشت زهرا(سلام الله علیها) دفن شد. این که نشد. باید دید که امام خمینی ره چه کرد؟ 40 میلیون ترسو را شجاع کرد. رژیم 2500 ساله را ور انداخت. ما باید ائمه(علیهم السلام) را بهتر بشناسیم. از کارهای شیرینی که پارسال نهضت سواد آموزی انجام داد این بود که 5 میلیون کتاب 14 معصوم نوشتند(برای هر امام) 5 میلیون مطالعه شد.
شما کتاب معارف دانشگاه را نگاه کنید
با کمال تأسف با اینکه 20 سال از انقلاب می گذرد، کتاب معارف دانشگاه می گذرد کتاب معارف دانشگاه 9 سطر برای امام زمان(علیه السلام) حرف دارد! آیا با 9 سطر می شود امام زمان(عجل الله تعالی فرجه الشریف) را شناخت؟ بگذریم که قطب عالم هستی در این کتاب نیست، یک کلمه هم راجع به نماز در کتاب دانشگاه نیست! دانشجوی ما 4 سال معارف می خواند نه یک کلمه راجع به نماز می خواند که اسرار نماز چیه؟ با اینکه بوعلی سینا برای نماز اسرار نوشته است. حدود 1000 کتاب اسرار نماز کشف شده است که ما اینها را به عنوان کتابنامه نماز در آورده ایم. یعنی نه عمو دین دردانشگاه است نه قطب عالم هستی. او معارف می خواهد تا نمره بگیرد! وقتی آدم بند نشد به قرآن و اهلبیت(علیهم السلام)، او سبک است. اینکه تا یک چیز می شود ما در خیابان تبل می زنیم. می رقصیم، چون پوک هستیم. پر کاه است که هوا می رود. آدم سنگین در این مواقع می گوید: خب الحمدالله که موفق شدیم، به افتخارشان خانه می خریم. آدم باید یک خرده سنگین باشد. پارسال یک دختری از دنیا رفت. چون نزدیک منزلمان بود رفتیم برای فاتحه، گفتیم: چطور شد که این دختر جوان از دنیا رفت؟ گفت: به او گفتند: در دانشگاه قبول شده ای. او هم جیغ زد و از دنیا رفت!  ای بابا اینقدر پوک! هیچ چیز نباید ما را تکان دهد. از امام(ره) باید یاد بگیریم. یک بمب در زمان جنگ افتاد در کلاس سواد آموزی در شیراز، 20 تا خانم شهید شدند. 4 تا هم حامله بودند. خانم معلم هم دو تا پاهایش قطع شد. دل ما سوخت و رفتیم شیراز و و بعد آمدیم خدمت امام تا گزارش بدهیم. آن روز نماینده امام در سپاه هم برای گزارش آمده بود. با هم رفتیم خدمت امام. اول ایشان گفتند که: آقا! از عملیات کربلای 5، 200 نفر از طلبه های خوب قم شهید شده اند! امام فرمود: رحمت خدا بر آنها باد. بعد هم گفتند: تو بگو! گفتم: من دیگر چیزی برای گفتن ندارم. من می خواستم بگویم 20 تا، دیدم امام با 200 تا هم تکان نخورد. ما دیگر هیچی! یعنی امام به قدری سنگین است که شهادت او را تکان نمی دهد. و به قدری ما سبک هستیم که برای یک ساعت مچی بالا و پایین می پریم.
می دانید کی سنگین می شویم؟
هر وقت دستمان به سنگین خورد سنگین می شویم:
«إِنِّی تَارِکٌ فِیکُمُ الثَّقَلَیْنِ کِتَابَ اللَّهِ وَ عِتْرَتِی»
ثقلین یعنی دو تاچیز سنگین. قرآن و اهلبیت(علیهم السلام). اگر می خواهدسنگین باشد باید قرآن و اهلبیت(علیهم السلام) 9 را داشته باشید. وگرنه پر کاه می شوید. با یک موج پایین و بالا می شوید.
امام(ره) روز 12 بهمن سوار بر هواپیما می آید طرف ایران. می پرسند: چه احساسی دارید؟ می فرماید: هیچی؟ بابا زمان بختیار است، حکومت دست آمریکا است هنوز، ممکن است هواپیما سرنگون شود! می فرماید: سرنگون شود. وقتی هم می خواهد از دنیا برود می فرماید: من با دلی آرام و قلبی مطمئن. . . با اینکه می رود در قبر ولی آرام است. این را می گویند: سنگین. جامعه ما باید اینگونه باشد، پوک نباشیم. با یک شعری، با یک دو قول، با یک تبلی زود تحریک نشویم.
امام حسین(علیه السلام) را شهید کردند و خانواده اش را به کاخ آوردند. ابن زیاد می خواست امتحان کند و ببیندکه فرزندان سید الشهداء(علیه السلام) روحشان خرد شده است یا نه؟ به یکی از این بچه کوچولوها امام حسین(علیه السلام) گفت: تو بهتری یا پسر من؟ ! اگر ما بودیم یا نمی توانستیم حرف بزنیم یا. . . الله اکبر! الله اکبر! می دانید در جواب چه گفت؟ این امور تربیتی باید روی ایت چیزها کار بکند. یک بچه کوچولو که پدرش را مقابل چشمانش تکه تکه کرده اند گفت:
«الْحَمْدُ لِلَّهِ عَدَدَ الرَّمْلِ وَ الْحَصَى»(اللهوف، ص‏149)
خدا را شکر به عدد شن ها و ریگها! خیلی مهم است. اگر سرویس دانشگاه یک روز عوض مرغ اشکنه بدهد سریع جوش می آوریم! اگر از منبر من 4 نفر بروند اعصابم خرد می شود. تو هم آخوندی؟ ما باید بقدری سنگین باشیم که. . . اصلاً عاشورا مکتب است. ما باید به عاشورا به قصد مکتب نگاه کنیم. این درس متون می شود این جملات امام حسین(علیه السلام) را حفظ کنیم.
من زیر بار ذلت نمی روم. بله قربان به کی بگویم!
9-در مورد قرآن داریم:
 قرآن هم عزیز است.
«وَ إِنَّهُ لَکِتابٌ عَزیزٌ» فصلت/41
امام حسین(علیه السلام) عزیز است.
یکی از جملاتش را الحمدالله ایرانیها حفظ هستند:
«هیهات منا الذله»(اللهوف، ص‏97)
من زیر بار ذلت نمی روم. بله قربان به کی بگویم!
10-راجع به قرآن هم داریم که:
قرآن نخ محکم است
قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص: «إِنَّ هَذَا الْقُرْآنَ هُوَ النُّورُ الْمُبِینُ وَ الْحَبْلُ الْمَتِینُ وَ الْعُرْوَه الْوُثْقَى»(تفسیرالإمام ‏العسکری، ص‏449)
امام حسین(علیه السلام) هم نخ محکم است. داریم:
«وَ أَشْهَدُ أَنَّ الْأَئِمَّه مِنْ وُلْدِکَ کَلِمَه التَّقْوَى وَ أَعْلَامُ الْهُدَى وَ الْعُرْوَه الْوُثْقَى وَ الْحُجَّه عَلَى أَهْلِ الدُّنْیَا»(تهذیب‏ الأحکام، ج‏6، ص‏113)
عروه یعنی نخ، وثقی یعنی محکم. به امام حسین(علیه السلام) می گوییم حسین جان! سلام بر تو، تو نخ محکم هستی
امام حسین(علیه السلام) مرز بین حق و باطل است.
گاهی می گویند: ولایت فقیه چیه؟ آقا! اگر دستت را از دست امام حسین(علیه السلام) بیرون بگذاری، می گذاری در دست یزید. ولایت فقیه که دلیل نمی خواهد. دلیلش تاریخ است. آنهایی که دستشان را از دست امام صادق(علیه السلام) بیرون کشیدند، دستشان را در دست چه کسی گذاشتند؟ آنی که یا حسین نگفت یا. . . گفت: منصور روانیقی از خلفای بنی عباس بود. شخصی وارد شد بر او، منصور به او گفت: پای مرا ببوس! با پای من بیعت کن. او هم با پای او بیعت کرد؟ منصور گفت: خاک تو سرت کنم. کسی که با دست امام صادق(علیه السلام) بیعت نکند باید با پای من بیعت کند. یک کسی خیلی تو سرش می زد و می گفت: باختم، گفتند: چی شده؟ ! گفت: به من گفتند برو کربلا و امام حسین(علیه السلام) را بکش تا به تو جایزه بدهیم. من ده درهم خرج خودم و شمشیرم و اسبم کردم. رفتم امام حسین(علیه السلام) را کشتم و برگشتم آنگاه 6 درهم به من داده اند! ! ببینید که چقدر آدم بدبخت می شود. مثلاً روسری ات را بر می داری که دل کی خوش شود؟ جوانهای چشمچران هرزه! ! دل کی را خون می کنی؟ دل رسول الله(صلی الله علیه و آله)، دل اهلبیت پیغمبر(صلی الله علیه و آله)، دل خانواده های شهداء، دل امت حزب الله. چی را باچی معامله کردی؟ یک امت حزب الله را می سوزانی تا 4 تا جوان به تو لبخند بزنند. بنشین حساب کن که چکار می کنی؟ اسدالله علم وزیر دربار بود و می خواست دل هویدا را خوش کند. هویدا هم می خواست دل شاه را خوش کند. شاه هم می خواست دل آمریکا را خوش کند. الان نه خبری از اسدالله علم است و نه خبری از شاه و هویدا و. . . است. اینها همه ظرف بستنی هستند و یکبار مصرف. ما حتی اگر در مسابقات علمی هم قهرمان شویم، خلاص، از یاد می رود. اما یوسف(علیه السلام) قهرمان چند ساله است؟ علی اکبر(علیه السلام) قهرمان چندساله است؟ حضرت قاسم(علیه السلام) قهرمان چندساله است؟ حبیب بن مظاهر(علیهما السلام) پیر بود. اگر هم در کربلا شهید نمی شد، چند سالی بیشتر زنده نمی  ماند. شهید اشرفی اگر شهید نمی شد چند سال دیگر زنده بود؟ شهید صدوقی ره، شهید دستغیب(ره) اگر شهید نمی شدند، چند سال زنده می ماندند؟ اینها پیر بودند. منتها رفتند و قهرمان تاریخ شدند. مواظب باشیم که چا کار می کنیم. دنبال می گذرد.
11-راجع به قرآن هم داریم:
می گفتند صوت و کف بکشید تا صدای قرآن شنیده نشو
«وَ قالَ الَّذینَ کَفَرُوا لا تَسْمَعُوا لِهذَا الْقُرْآنِ وَ الْغَوْا فیهِ لَعَلَّکُمْ تَغْلِبُونَ» فصلت/26
کافران گفتند: گوش به حرف قرآن ندهید: پیغمبر رفت قرآن بخواند، صوت کشیدند تا صدای قرآن را نشنوند. صوت ها و صوت کشیدن ها تمام شد و حق ماند.
در مقتل خوارزمی داریم:
وقتی امام حسین(علیه السلام) رفتند حرف بزنند، گفتند: صوت بکشید تا نتواندحرف بزند!
«فَأتوا ان ینصغوا»
اجازه ندادند تو حرف بزنی.
  چقدر زیباست ماجرای شام. معاویه خیلی قوی بود. معاویه یک روز می خواست قدرتش را امتحان کند. گفت: یکروز تصمیم می گیریم چهارشنبه نماز جمعه بخوانیم. ببینیم کسی حرف می زند یا نه؟ تمام مردم جمع شدند و چهارشنبه نماز جمعه خواندند کسی هم چیزی نگفت! کسی هم جرأت نکرد بگوید: امروز جمعه نیست. یک همچنان خفقانی بود. همین معاویه که آنقدر قدرت داشت بنده در شام رفتم و قبرش را دیدم. یک گربه روی آن بود. (البته الان ممنوع است. من زمان شاه رفته بودم.) بیایید تسلیم حق شویم. دستمان را از دست اولیاء خدا جدا نکنیم. هرکس با سوادتر و عالمتر است خودمان را به بسپاریم.
12-راجع به قرآن هم داریم:
قرآن بینه است
بَیِّنَه یعنی دلیل روشن.
قد جاء کم البینه.
راجع به امام حسین هم داریم:
حسین جان تو دلیل داشتی.
در کامل الزیارات داریم:
«أَشْهَدُ أَنَّکَ کُنْتَ عَلَى بَیِّنَه مِنْ رَبِّکَ»(تهذیب‏ الأحکام، ج‏6، ص‏114)
سالگرد روز معلم است.
معلمین عزیز با تاریخ عاشورا آشنا شوند. یک سری کتابها باید در همه خانه ها باشد کتابهای شهید مطهری باید در همه خانه ها باشد. سالی 52 هفته است، مطهری هم 52 کتاب دارد. هفته یک کتاب استاد مطهری را بخوانید تا آخر سال یک بار آنها را خوانده اید. مردم ما باید اهل مطالعه باشند. به فرموده امام راحل ره ما تمام کشور ما باید مدرسه شود. همه کشور ما باید کتابخانه بشود. علم سرنوشت ابدی ما است باید به آن بها بدهیم. البته فوتبال خوشمزه است من هم گاهی می بینم. اما به چه قیمتی؟ هر چیزی را اندازه کنیم و به اندازه اش استفاده کنیم. برخی جوانها اینقدر درس می خوانند که مثل هروئینی ها می شوند چون ورزش نمی کنند. برخی هم اینقدر ورزش می کنند که 16 سال تجدیدی می آورند. باید مقداری تقسیم کار بکنیم.
مقام معظم رهبری از نماز ظهر عاشورا خیلی خوشحال بودند و یکی از آرزوهایشان در حال بر آورده شدن است.
السلام علیکم و رحمه الله و برکاته
«أَشْهَدُ أَنَّکَ قَدْ أَقَمْتَ الصَّلَاه»(کافی، ج‏4، ص‏574)
امام حسین(علیه السلام) سی تا تیر خورد اما نمازش را علنی خواند.
والسلام علیکم و رحمه الله و برکاته

Share