سید دلدارعلی بن سیدمحمد معین نقوی هندی نصیرآبادی در سال 1166 ق در خانواده ای عالم در نصیرآباد هند به دنیا آمد. نَسَب شریفش با 22 واسطه به امام دهم، حضرت علی النقی(ع) می رسد. وی از علمای بزرگ هند و نخستین شخصیتی است كه توانست شریعت جعفری را در كشور هندوستان استوار سازد. سید دلدارعلی نقوی از شاگردان برجسته ی آیات عظام: سیدمهدی بحرالعلوم، بهبهانی و میرزا مهدی شهرستانی بوده و آثار گرانقدری از او بر جای مانده است. اِحیاء السُّنَّه و امانَةُ البدعَة، اساسُ الاصول و عمادُ الاسلام از جمله تالیفات این عالم ربانی به شمار می روند. سید دلدار ریاست مذهبی هندوستان را برعهده داشت و در تعریف و شناسایی مقامات علمی او همین بس كه شیخ محمدحسن نجفی صاحب جواهر و مرجع بزرگ تقلید، او را با عناوین علامه ی فائق و خاتَمُ المُجتَهد می ستاید. این عالم بزرگوار سرانجام در 69 سالگی در لكهنو در هندوستان رحلت كرد.
