سیدمحمدحسن بن سیدمحمد، معروف به آقانجفی قوچانی در حدود سال 1256 ش (1295 ق) در روستای خسرویه از توابع قوچان در استان خراسان به دنیا آمد. تحصیلات مقدماتی را در قوچان، سبزوار و مشهد به پایان رساند و در بیست سالگی راهی اصفهان شد. آقانجفی قوچانی پس از اقامت چهار ساله در اصفهان و استفاده از محضر استادان آن دیار از قبیل آخوند كاشانی، میرزاجهانگیر خان قشقایی، شیخ عبدالكریم گزی و سید محمد باقر درچه ای، به نجف رفت و نزد آخوند خراسانی و شیخ الشریعه اصفهانی شاگردی كرد. وی در سی سالگی به درجه اجتهاد رسید و پس از بیست سال توقف در نجف اشرف، به زادگاه خود بازگشت. آقانجفی، از آن پس متجاوز از بیست و پنج سال از عمر خود را در مقام فقاهت و حاكمیت شرع در قوچان گذراند و به اداره حوزه علوم دینی شهر پرداخت. از این شخصیت دانشمند، آثار برجسته ای به جای مانده كه سیاحت غرب در كیفیت عالم برزخ و سیر ارواح پس از مرگ؛ سیاحت شرق كه مهم ترین اثر او و در شرح حال خود او از كودكی تا مقام اجتهاد است، اثبات رجعت و نیز شرح و ترجمه رساله تُفّاحیه ارسطو از آن جمله است. این عالم ربانی سرانجام در 31 فروردین 1323 ش (26 ربیع الثانی 1363ق) در 67 سالگی درگذشت و در حسینیه خود به خاك سپرده شد. آرامگاه او اكنون زیارتگاه مردم است.
