کشور کوبا در امریکای مرکزی از اواخر قرن پانزدهم میلادی به عنوان مستعمره اسپانیا تلقی می شد. اما نهضت آزادی خواهی و استقلال طلبی از قرن نوزدهم در این جزیره شکل گرفت و هر بار ناکام می ماند. بنابراین سومین قیام مردم کوبا برای رهایى از استعمار اسپانیا در اواخر نیمه دوم قرن نوزدهم در 22 آوریل سال 1895میلادی شکل گرفت و این بار کوبایى ها به رهبری خوزه دومارتی علیه استعمار اسپانیا قیام کردند. اسپانیا برای مقابله با انقلابیون، 300 هزار سرباز به کوبا اعزام کرد. در این هنگام، در حالی که افکار عمومی در امریکا به نفع انقلابیون بود اما دولت ایالات متحده بارها تمایل خود مبنی بر انضمام کوبا به خاک خود را اعلام نمود. در اوج این نا آرامی ها، امریکا از فرصت استفاده کرد و به بهانه انفجار یک کشتی جنگی خود در نزدیکی سواحل کوبا در سال 1898میلادی وارد جنگ با اسپانیا شد و ناوگان جنگی این کشور را در آب های کوبا نابود ساخت و این کشور امریکای مرکزی را اشغال کرد. در نهایت براساس معاهده پاریس در دهم دسامبر سال 1898میلادی کوبا و مناطقی دیگر نیز به امریکا واگذار گردید. به این ترتیب، امریکا جای گزین استعمار اسپانیا در کوبا شد و مردم این کشور از آن پس، قیام خود را علیه امریکا، سازمان دادند.
مطالب مرتبط
