فریدریش روكرت، زبان شناس زبان های هند و اروپایى و شاعر و مترجم آلمانی، در نوزدهم مه 1788م در آلمان به دنیا آمد. وی پس از طی تحصیلات مقدماتی، در رشته حقوق فارغ التحصیل شد. از آن پس به آموختن زبان های شرقی از قبیل فارسی، عربی، سانسكریت، چینی و هم چنین زبان های اروپایى پرداخت و در هر یك، تسلّطی بسزا یافت. روكرت از سال 1811م به تدریس در دانشگاه های آلمان مشغول شد و هم زمان به تحقیق و مطالعه درباره زبان های شرق پرداخت. او از پیش گامان شاعران آلمان به شمار می رود. تسلط شگفت انگیز روكرت به زبان آلمانی، او را در سرودن اشعار مختلفی در سبك های گوناگون و قالب های مختلف شرقی و غربی توانا كرده است. روكرت هم چنین از برخی سبك های ادبی شرقی برای سرودن شعر بهره می گرفت. وی در ترجمه برخی آثار از عربی به آلمانی، تمامی سجع ها، ضرب آهنگ ها، لفاظی ها، آرایه های بدیع، ایهامات لفظی و بالاخره همه ترفندهای ادبی به كار رفته در اصلِ اثر را به كار می برد، به طوری كه برخی آثار ترجمه ای او، از شگفتی های ادبی تاریخ ادبیات اروپا به شمار می روند. روكرت هم چنین درتمام انواع شعر به ویژه غزل و حماسه سرایى مهارت داشته و در سبك ادبی، پیرو شیوه رمانتیك یا داستانی و افسانه ای بود. از روكرت آثار متعددی برجای مانده كه ترجمه منتخبی از قرآن، ترجمه آزاد از برخی غزلیات حافظ و حماسه رستم و سهراب از آن جمله اند. فریدریش روكرت سرانجام در 31 ژانویه 1866م در 78 سالگی درگذشت.
