آیت الله حاج سید ابراهیم علم الهدی سبزواری فرزند حاج سید محمد حسینی علم الهدی در سال ۱۳۳۵ قمری مطابق با سال ۱۲۹۶ شمسی در شهر سبزوار و در خانواده ای متدین به دنیا آمد. وی در شبستان مسجد گوهرشاد، پس از آن که آیت الله العظمی میلانی خارج فقه و اصول تدریس می کرد، به تقریر درس استاد می پرداخت و پس از ارتحال ایشان خود حلقه درسی تشکیل داد و بیش از دو دهه در مدرسه امام صادق (ع) و سایر مراکز به تدریس درس خارج فقه و اصول مبادرت ورزید و شاگردان برجسته ای را در مکتب اصولی خود پروراند.آیت الله علم الهدی انسانی خلیق، شوخ طبع، ساده زیست و بسیار متواضع بود و بیش از سه دهه در مسجد فرش فروشها (حوض چهل پایه) نماز جماعت اقامه نمود و به گره گشایی از کار مردم اهتمام ورزید. وی هیچگاه ادعای فضل و کمال ننمود، آنچنان زیست که اگر افراد ایشان را نمی شناختند، او را فردی عادی تصور می نمودند. او هیچگاه سعی نمی کرد خود را مقلد بار بیاورد و در طرح مسائل علمی و گشودن گره از معمای آنها از نبوغ خاصی برخوردار بود. ایشان در جریان انقلاب و حضور در تجمعات و صدور اطلاعیه، با علما و بزرگان مشهد همگام بود و در سال های بعد، از مشوقین طلاب و شاگردان خود برای حضور در جبهه های جنگ تحمیلی به شمار می رفت. آیت الله علم الهدی سرانجام در سن ۸۵ سالگی در ماه شعبان سال ۱۴۲۰ قمری برابر با ۱۲ آذر سال ۱۳۷۸ شمسی بر اثر بیماری دار فانی را وداع گفت و پیکر پاکش روز بعد با حضور علما و روحانیون از محل مسجد فرش فروشها تشییع و در رواق دارالزهد حرم مطهر رضوی تدفین شد. آیت الله علم الهدی در زمان حیات آیت الله العظمی میلانی در منزل خودشان سطوح عالی حوزه را تدریس می کرد و تا زمان حیات استاد خود، درس خارج شروع نکرد. به نقل از نگاه حوزه، شماره ۵۵-۵۸، ص ۲۳۲-۲۳۵ ؛ اختران فضیلت، ص ۵۷۴ ؛ مشاهیر مدفون در حرم رضوی، ج ۱، ص ۲۱۳ همراه با تلخیص و اضافات. ایشان در مدت عمر بابرکت خود آثار متعددی را تالیف کرد که برخی از آنها عبارتند از: تقریرات دروس خارج فقه و اصول و تفسیر آیت الله العظمی میلانی، آیات العقائد، حاشیه بر نهایه الدرایه آیت الله شیخ محمد حسین اصفهانی و یک دوره اصول.
