پس از دست یابی ایالات متحده امریكا به بمب هسته ای و به كارگیری آن در شهرهای هیروشیما و ناكازاكی ژاپن در جریان جنگ جهانی دوم و قتل عام صدها هزار نفر توسط آن، این بار در اوایل دهه 1950م دانشمندان امریكایى برای ساختن بمب هیدروژنی تلاش می كردند. قدرت انهدامی این بمب، به درجاتْ بیشتر از بمب هسته ای بود. آزمایش های اولیه این بمب در سال 1952م صورت گرفت. اما در 21 مه 1956، اولین بمب هیدروژنی امریكا در جزیره بی كینی واقع در اقیانوس اطلس آزمایش شد. قدرت این بمب برابر با ده میلیون تن ماده منفجره تی.ان.تی بود و انفجار آن، انهدام وسیع و غیرقابل باوری ایجاد كرد. با افشای خبر آزمایش این بمب هیدروژنی، مردم در سراسر عالم به اعتراض علیه آن برخاستند و خواهان جلوگیری از ادامه این آزمایش ها گردیدند. در این میان حتی دانشمندانی نظیر آلبرت انیشتین نیز جهانیان را علیه خطرات مرگبار سلاح های هسته ای آگاه كرد. هرچند در سالهای بعد مبارزه برای خلع سلاح هسته ای در جهان آغاز شد و قراردادهایی نیز در این زمینه منعقد گردید، با این حال، تولید این سلاح ها متوقف نشد و قدرت های بزرگ، بدون توجه به تهدیدات این سلاح ها برای جامعه بشری، به ساخت آن ادامه دادند.
