پس از اشغال كشور آلمان توسط كشورهای متفق در پایان جنگ جهانی دوم، بر سر اداره و كنترل بخش های آن، اختلافاتی روی داد كه در سال های 1948 و 1949م به بحرانی میان شوروی و سه كشور امریكا، فرانسه و انگلستان انجامید و زمینه های تقسیم آلمان را فراهم ساخت. در این میان، مهم ترین تحولی كه در روابط شرق و غرب، پس از تشكیل سازمان پیمان آتلانتیك شمالی، ناتو، روی داد، وحدت سیاسی و اقتصادی سه بخش اشغالی كشورهای غربی در آلمان و تأسیس دولت جمهوری فدرال آلمان است. تشكیل جمهوری فدرال آلمان در روز 23 مه سال 1949م در اجتماع نمایندگان بخش های اشغالی سه كشور غربی در شهر بُن اعلام گردید و دكتر كُنراد آدنائر رهبر حزب جدید التاسیس دموكرات مسیحی آلمان، كه از اوایل قرن بیستم نقش فعالی در سیاست آلمان بازی می كرد در سن 73 سالگی به ریاست حكومت جدید آلمان انتخاب شد. دكتر آدنائر كه هم به واسطه مبارزاتش با حكومت نازی ها و تحمل زندان در دوران هیتلر، و هم به خاطر نفرت از كمونیست ها مورد توجه و اعتماد دولت های غرب قرار گرفته بود، خیلی زود موفق شد حمایت غربی ها را نسبت به حكومت خود جلب كند و با دریافت صدها میلیون دلار كمك مستقیم امریكا، آلمان غربی را كه در پایان جنگ به ویرانه ای مبدل شده بود احیا نماید. این امر باعث شد تا اتحاد جماهیر شوروی نیز در قسمت شرقی آلمانِ تحت تصرف خود، دولت آلمان شرقی را تأسیس نماید. با پذیرفته شدن جمهوری فدرال آلمان به عضویت ناتو، این كشور كاملا به بلوك غرب وابسته شد و آلمان غربی به صورت مهم ترین مركز تجمع قوای نظامی غرب در برابر شوروی درآمد. با این حال موفقیت بزرگ دیگر آدنائر كه در سالهای بعد حاصل گردید، نزدیكی او به فرانسه و تبدیل دشمنی و رقابت دیرینه آلمان و فرانسه به دوستی و اتحاد محكمی بود كه سال ها بعد از مرگ بنیان گذاران این دوستی و اتحاد بر جای ماند و طی دهه های پس از آن، همكاری و تفاهم كاملی بر روابط دو كشور حكم فرما بود. با این حال با آغاز زمزمه های فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی و استقلال كشورهای بلوك شرق، كشور آلمان نیز كه به دو كشور آلمان شرقی و غربی تبدیل شده بود در سال 1989م به یك كشور متحد مبدل گردید.
