شهید جعفر خزائی، پنجم فروردین ماه ۱۳۳۵ش در مالچه شیخ در خانواده ای مذهبی و متدین چشم به جهان هستی گشود. ایام طفولیت را در دامان مادری متین و متعهد و قهرمان پرور پشت سر گذاشت. او در همان دوران کودکی در مکتب خانواده، درس مذهب و اسلام و گذشت و فداکاری را آموخت و از همان ایام، فردی باایمان و خوش برخورد بود و مهربان بود. پس از پشت سر گذاشتن روزهای کودکی و نوجوانی، به خدمت مقدس سربازی اعزام شد. شهید خزائی از حوزه اعزامی کنارتخته در درجه ناوی رسته تفنگ داری در حمل قرار گاه پشتیبانی بندر امام خمینی (پهلوی سابق) خدمت را پشت سر گذاشت. پس از خدمت سربازی، برای امرار معاش عازم شهر اصفهان شد و کار خود را در کارخانه ذوب آهن آغاز کرد. پس از یک سال کار، ازدواج کرد که ثمره ۵ سال زندگی مشترک شهید بزرگوار، یک فرزند دختر و یک فرزند پسر است. شهید خزائی به دنبال اوج گیری مبارزات مردمی انقلاب اسلامی، خود را عاشقانه در موج بنیان کن انقلاب افکند و به منظور سرنگونی رژیم طاغوت، در فعالیت های انقلابی شرکت فعالانه ای داشت. پس از آغاز جنگ تحمیلی هشت ساله رژیم بعثی عراق علیه نظام مقدس جمهوری اسلامی ایران، از طرف کارخانه به مدت ۴۵ روز به جبهه اعزام شد و پس از آن مرتباً با مرخصی های بدون حقوق به جبهه می رفت و همیشه می گفت: «تا خرمشهر آزاد نشود، دست از جبهه و جنگ و دفاع برنمی دارم.» جعفر خزائی، سرانجام در تاریخ ششم خرداد ماه سال ۱۳۶۱ هجری شمسی در سن بیست و شش سالگی به درجه رفیع شهادت نائل و پیکر پاکش در کربلای معلی به خاک سپرده شد. شهید خزائی، علاقه زیادی به دین مبین اسلام داشت و پیرو راستین خط امام (ره) بود. این شهید والامقام، مردی متواضع و یک پارچه صداقت بود و می گفت: «هر کاری می کنید باید برای جلب رضای خدا باشد.»
