در آغاز محرم سال 1383 ق برابر با خرداد 1342 ش، قم به صورت پایگاه ضد رژیم درآمده و شور خاصی در آن برپا بود. در عصر عاشورای آن سال برابر با سیزدهم خرداد 1342 ش حضرت امام خمینی(ره) با حضور در مدرسه فیضیه ، طی سخنان كوبنده ای، ضمن انتقاد شدید از رژیم پهلوی و اربابان آمریكایی و اسرائیلی شاهِ ایران، پرده از جنایات طاغوت برداشتند. حضور مردم در سخنرانی به اندازه ای بود كه تمام صحن فیضیه و دارالشفاء، صحن حرم حضرت معصومه، میدان آستانه و اطراف، مملو از جمعیت بود. در پی سخنرانی افشاگرانه حضرت امام، در سحرگاه پانزدهم خرداد سال 1342، دژخیمان رژیم ستمشاهی به خانه ساده و بی آلایش امام در قم یورش برده و امام را دستگیر و دور از چشم مردم به زندانی در تهران منتقل كردند. هنوز چند ساعتی از این حادثه نگذشته بود كه فریاد مردم معترض و انقلابی، علیه حكومت دیكتاتوری شاه بلند شد و خواستار برقراری حكومت اسلامی و پایان دادن به رژیم ستمشاهی شدند. به همین جرم بود كه گلوله های برخاسته از خشم و كینه حكومت ننگین شاه، قلب هزاران مسلمان انقلابی بپاخاسته را در این روز نشانه رفت و با به خاك و خون كشیدن آنان، قیام خونبار و جاوید پانزدهم خرداد 42 شكل گرفت.
مطالب مرتبط
