یوهان كریستین فریدریش هولْدِرْلین ، شاعر آلمانی، در بیستم مارس 1770م به دنیا آمد و پس از تحصیلات دبیرستانی، به تحصیل در رشته علوم الهی پرداخت. وی پس از چهار سال علم آموزی در این رشته، از مدرسه بیرون آمد در حالی كه در وجودش عرفان و الوهیتی آمیخته با احساسی مربوط به عالم انسانیت و عالم مادی به وجود آمده بود. او كشیش پروتستان نشد اما به وسیله اشعار مذهبی خود، مروج و مبلغ دین گشت. هولدرلین جوانی خیال پرور بود، سخت تحت تأثیر انقلاب فرانسه قرار گرفت و در مغز خود، خیال نو ساختن وضع بشر براساس افكار آزادی خواهانه و اشتراك معنوی انسانی را می پرواند. وی اولین سرودهای روحانی را به كمال مطلوب انسانی و آزادی تقدیم كرد و در زبان و بیانی فلسفی، به صورتی اعجاب آور به الهامات والای مذهبی دست یافت كه او را به قله های زیبایى در نغمه و سرود روحانی رسانده است. هولدرلین كه پیوسته از تضاد میان رؤیا و واقعیت رنج می بُرد و در آرزوی این بود كه به هنر یونان باستان و تمدن كهن كه در آن، هماهنگی خاصی میان مردم، طبیعت و عالَم می دید بازگردد، بر آن شد كه جهان واقعی را با دنیای سراسر زیبایى یونان باستان بسنجد، در حالی كه جهان پیرامون خویش را عاری از هر نوع نزدیكی با قوای طبیعت و خدایانی می دید كه به این قوا تجسم می دادند. در اشعار هولدرلین، تمایل به فرهنگ و زیبایى كلاسیك قدیم و دنیای كهن با صُوَر ذهنی و اضطراب های رمانتیك آمیخته و حسرت قرنی طلایى و عطش برای اشتراك معنوی بشر در آن ها آشكار است. قالب اشعار هولدرلین، گاه منظم و گاه در قالب شعر آزاد است. آثار هولدرلین تا یك قرن ناشناخته ماند و پس از آن كه چند تن از بزرگان آن را ستودند، از گمنامی و ناشناختگی بیرون آمد. یوهان هولدرلین در سال های پایانی عمر خود در تشویش ذهنی عمیقی فرورفت تا این كه در هفتم ژوئن 1843م در 73 سالگی درگذشت.
